သိမ်မျိုးစုံမဟာဋီကာ/ဗာလပုဂ္ဂိုလ်တို့နှောက်ယှက်လျင် နှင်ထုတ်၍ ယေဘုယျသိကာ သမထဖြင့်
ယင်းသို့ သမ္မုတိရ ရဟန်းတို့ ဆုံးဖြတ်ရာ ဝိနည်းဓိုရ်အင်္ဂါ မပြည့်စုံသော ရဟန်းတားမြစ်အံ့၊ ထိုရဟန်းကို ဉတ်ထား၍ သံဃာမှ အပထုတ်ပြီးလျှင် ကြွင်းသော သံဃာဆုံးဖြတ်ရာ၏။ ဤသို့ငြိမ်းစေခြင်းလည်း သမ္မုခါဝိနယသမထပင်တည်း။
ယင်းသို့မှ သမ္မုတိရ ရဟန်းတို့ မငြိမ်းစေနိုင်သဖြင့် ထိုအဓိကရုဏ်းကို သံဃာထံ ပြန်အပ်ပြန်အံ့ ဆန္ဒာဂတိ ဒေါသာဂတိ မောဟာဂတိ ဘယာဂတိမရှိအံ့၊ စာရေးတံယူအပ်ပြီး မယူအပ်သေး သိခြင်းအင်္ဂါ (၅)ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော ရဟန်းကို စာရေးတံကို ယူစေတတ်သော ရဟန်းဟူ၍ ဉတ္တိဒုတိယကမ္မဝါစာဖြင့် သမုတ်ရာ၏။ ထိုသမ္မုတိရ သလာကဂ္ဂါဟာပက ရဟန်းသည် စည်းဝေးသော ပရိသတ်၌ ဓမ္မဝါဒီ ရဟန်းများ အောင် -
(က) အလဇ္ဇီများလျှင် လျှို့ ဝှက်၍ စာရေးတံယူစေခြင်း ဂုဠှက စာရေးတံ။
(ခ) လဇ္ဇီများလျှင် ဖွင့်ပြ၍ စာရေးတံယူစေခြင်း ဝိဝဋက စာရေးတံ။
(ဂ) ဗာလများလျှင် မိမိနား၌ တီးတိုးစကားပြောကြား၍ စာရေးတံ ယူစေခြင်း သကဏ္ဏဇပ္ပက စာရေးတံ။
(၃ ) ပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါးဖြင့် စာရေးတံ ယူစေပြီးလျှင် ဓမ္မဝါဒီ ရဟန်းများသောကြောင့် ယင်းဓမ္မဝါဒီရဟန်း ပြောဆိုတိုင်း ယင်းအဓိကရုဏ်းကို ငြိမ်းစေရာ၏။ ယင်းသို့ ငြိမ်းစေရာ၌ သမ္မုခါဝိနယသမထ၊ ယေဘုယျသိကာသမထ နှစ်မျိုးဖြင့် ငြိမ်းစေသည်မည်၏။
ဤသို့ ဝိဝါဒါဓိကရုဏ်းကို သမ္မုခါဝိနယသမထ၊ ယေဘုယျသိကာသမထဖြင့် ငြိမ်းစေပုံ (၅) နည်းပြီး၏။