ကိုယ်ကျင့်အဘိဓမ္မာ/စတုတ္ထအခန်း/စေတနာကို ကံဟုခေါ်ရပုံ
စေတနာကို ကံဟုခေါ်ရပုံ
လူတယောက်ကို အများက ဝိုင်း၍ သတ်ကြရာ၌ အခြားသူတို့က အတော်အတန် ရိုက်ကြ နှက်ကြသော်လည်း အရာမျှ မထင်၊ လူတယောက် သူများထက် ၂-ဆ လောက် နာအောင် ရိုက်နှက်လိုက်ရာ သေရှာလေ၏။ ထိုလူသတ်မှု၌ သေအောင် ရိုက်နှက်သာ တရားခံအစစ် အမှုသည် ဖြစ်ရသကဲ့သို့၊ ထို့အတူ ဒါန သီလ စသော ကုသိုလ်ကံ၊ ပါဏာတိပါတ စသော အကုသိုလ်ကံကို စိတ် စေတသိက် အများ ပူးပေါင်း၍ ပြုကြရာ၌ စေတနာသည် သတ္တိ အထက်ဆုံး ဗျာပါရ လွန်ကဲဆုံး ဖြစ်ရကား စေတနာ၏ သတ္တိသာလျှင် ကံပြုသူ သန္တာန်၌ အဖတ်တင်ရစ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ထိုကံပြုသူဖြစ်သော အမှုသည် (လက်သည်)ကို ရှာလျှင် စေတနာ အပေါ်မှာသာ သတ္တု ကျ၏။ သို့ဖြစ်၍ စေတနာကို “ကံတရား = အမှုသည်=လက်သည်”ဟု အမည်တပ်ကာ “စေတနာဟံ ဘိက္ခဝေ ကမ္မံ ဝဒါမိ”ဟု ဘုရားရှင် ဟောတော်မူသည်။ [ဘိက္ခုတို့ စေတနာကို ကံဟု ငါဘုရား ဟောတော်မူ၏။] ဤစကားအရ “စေတနာထက်လျှင် ကံကြီး၏၊ စေတနာညံ့လျှင် ကံညံ့၏” ဟု မှတ်ပါ။