ကောသမ္ဗိယဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၂။ ကောသမ္ဗိယဇာတ်

ငြင်းခုံခိုက်ရန် မပြုသင့်ခြင်းအကြောင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ပုထုသဒ္ဒေါ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤကောသမ္ဗိယဇာတ်ကို ကောသမ္ဗီပြည်ကို အမှီပြု၍ ဃောသိတာရုံကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် ကောသမ္ဗီပြည်၌ ခိုက် ရန်ဖြစ်ခြင်းကို ပြုကုန်သော ရဟန်းတို့ကို အကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... ဝတ္ထုသည်ကား ကောသမ္ဗကက္ခန္ဓက၌ လာသလျှင်ကတည်း။

အာပတ်သင့်မသင့်

ဤကောသမ္ဗီဇာတ်၌ကား အကျဉ်းကို ဤသို့သိအပ်၏။ ထိုအခါ ဝိနည်းကိုဆောင်သောရဟန်း၊ သုတ္တန်ကိုဆောင်သောရဟန်း ဤရဟန်းနှစ်ပါးတို့သည်လည်း တစ်ခုသောကျောင်း၌ နေကုန်သတတ်။ ထိုနှစ်ပါးကုန်သော ရဟန်းတို့တွင် သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်းသည် တစ်နေ့သ၌ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ခြင်းကိုပြု၍ သန့်သက်အိမ်ဝယ် သန့်သက်ကြွင်းကို သန့်သက်ခွက်၌ထား၏။ နောက်မှ ဝိနည်းကို ဆောင်သောရဟန်းသည် သန့်သက်အိမ်သို့ဝင်၍ ထိုရေကိုမြင်၍ ထိုအိမ်မှထွက်၍ သုတ္တန်ကို ဆောင်သော ရဟန်းကို ငါ့ရှင်... သင်သည် သန့်သက်ရေကြွင်းကို ထားခဲ့သလောဟု မေး၏။ ငါ့ရှင် ထားခဲ့၏ဟု သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်းသည် ဆို၏။ ငါ့ ရှင် သင်သည် ဤ သန့်သက်ခွက်ဝယ် သန့်သက် ရေကြွင်းကို ထားရာ၌ အာပတ်သင့်သည်၏ အဖြစ်ကို မသိသလောဟု ဝိနည်းကို ဆောင်သောရဟန်းသည် မေး၏။ ငါ့ရှင်ငါသည် မသိ ဟု သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်းသည် ဆို၏။ ငါ့ရှင် မ သိသည်ဖြစ်စေ၊ ဤသန့်သက် ရေကြွင်း ထားရာ၌ အာပတ်သည် ရှိ၏ဟု ဝိနည်းကို ဆောင်သော ရဟန်းသည် ဆို၏။ ငါ့ရှင်... ထိုသို့တပြီးကား ထိုအာပတ်ကို ငါကုအံ့ဟု သုတ္တန်ကို ဆောင်သော ရဟန်းသည် ဆို၏။ ငါ့ရှင်... သင့်အား စေတနာမရှိသည်ဖြစ်၍ သတိလွတ်သဖြင့် ပြုငြားအံ့၊ အာပတ်သည် မရှိ ဟု ဝိနည်းကိုဆောင်သော ရဟန်းသည် ဆို၏။

ရဟန်းတို့ ကွဲကြပြီ

သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်းသည် ထိုအာပတ်၌ အနာပတ္တိဟု အယူရှိ၏။ ဝိနည်းကိုဆောင်သော ရဟန်းသည်လည်း မိမိတပည့်တို့အား ဤသုတ္တန္တိကရဟန်းသည် အာပတ်သင့်လျက်လည်း မသိ ဟု ပြောဆို၏။ ဝိည်းကိုဆောင်သော ရဟန်း၏ တပည့်တို့သည် သုတ္တန်ကို ဆောင်သော ရဟန်း၏ တပည့်တို့ကိုမြင်၍ သင်တို့၏ ဥပဇ္ဈာယ်သည် အာပတ်သင့်၍ အာပတ်သင့်မှန်း မသိဟု ဆိုကုန်၏။ သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်း၏ တပည့်တို့သည် မိမိတို့၏ ဥပဇ္ဈာယ်အား ကြားလျှောက်ကုန်၏။ သုတ္တန်ကို ဆောင်သော ရဟန်းသည် ဤဝိနည်းဓိုရိကား ရှေး၌ အနာပတ္တိဟုဆို၍ ယခုမှ အာပတ်ဟု ဆိုပြန်၏။ ဝိနည်းဓိုရ်သည် မုသားဆို၏ဟု တပည့်တို့အား ကြား၏။ သုတ္တန်ကိုဆောင်သော ရဟန်း၏ တပည့်တို့သည် သွား၍ သင်တို့၏ ဥပဇ္ဈာယ်သည် မုသားဆို၏ဟု ဆိုကုန်၏။ ဤသို့ အချင်းချင်း ခိုက်ရန်ပြုကုန်၏။ ထို့နောင်မှ ဝိနည်းဓိုရ်သည် အခွင့်ကိုရ၍ သုတ္တန္တိက ရဟန်းအား အာပတ်ကို မရှုသောအားဖြင့် ဥက္ခေပနီယကံကို ပြု၏။ ထိုအခါမှစ၍ ထိုနှစ်ပါးကုန်သော ရဟန်းတို့၏ ပစ္စည်း ဒါယကာတို့သည်လည်း နှစ်စုကွဲကုန်၏။ အဆုံးအမကို ခံကုန်သော ရဟန်းမိန်းမတို့သည်လည်း နှစ်စုကွဲကုန်၏။ စောင့်ရှောက်ကုန်သော နတ်တို့သည်လည်း နှစ်စုကွဲကုန်၏။ ထိုနတ်တို့၏ သန္ဒိဋ္ဌ သမ္ဘတ္တ အဆွေ ခင်ပွန်းဖြစ်ကုန်သော ဗြဟ္မာပြည့်တိုင်အောင် ကောင်းကင်၌ တည်ကုန်သော ပုထုဇဉ်ဖြစ်သော အလုံးစုံသော နတ်တို့သည်လည်း နှစ်စုကွဲကုန်၏။ အကနိဋ္ဌဗြဟ္မာ့ပြည်တိုင်အောင် ဤကောလာ ဟလသည်လည်း ရောက်၏။

ဘုရားသော်မှ ဟောမရ

ထိုအခါ တစ်ပါးသော ရဟန်းသည် မြတ်စွာဘုရားသို့ ဆည်းကပ်၍ ဥက္ခေပနီယကံကို ပြုကုန်သော ရဟန်းတို့၏ ဤသုတ္တန္တိက ရဟန်းတို့ကို ဓမ္မိကဖြစ်သော ကံဖြင့်သာလျှင် ဥက္ခိတ္တကံ ပြုအပ်၏ ဟူသောအယူ၊ ဥက္ခိတ္တာနုဝတ္တက ရဟန်းတို့၏ သုတ္တန္တိက ရဟန်းတို့ကို အဓမ္မိကကံဖြင့် ဥက္ခိတ္တကံ ပြုအပ်၏ဟူသော အယူ၊ ဥက္ခေပနီယကံကိုပြုကုန်သော ရဟန်းတို့သည် တားမြစ်အပ်ကုန်လျက်လည်း ဥက္ခိတ္တာနုဝတ္တက ရဟန်းတို့ ခြံရံ၍ သွားသည်၏အဖြစ်ကို သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားအား ကြားလျှောက်၏။

သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ညီညွတ် သင့် တင့်ကြကုန် ဟု နှစ်ကြိမ်စေတော်မူ၍ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား... ညီညွတ်ခြင်းငှာ အလိုမရှိကြကုန်ဟူသော စကားကိုကြား၍ သုံးကြိမ်မြောက်၌ သံဃာကွဲ၏ဟု ထိုရဟန်းတို့၏ အထံသို့ ကြွတော်မူ၍ ဥက္ခေနီယကံကို ပြုကုန်သောရဟန်းတို့အား ကံပြုခြင်း၌ အပြစ်ကို။ ဥက္ခိတ္တက ရဟန်းတို့အား အာပတ်ကိုမရှုခြင်း၌ အပြစ်ကို ဟောတော်မူ၍ ဖဲတော်မူ၏။ တစ်ဖန် ထိုကာသမ္ဗီပြည်၌လျှင် တစ်ခုတည်းသော သိမ်၌ ဥပုသ်အစရှိသည်တို့ကို ပြုကုန်၍ ယခုအခါ၌လည်း ငြင်းခုံကုန်လျက် နေကုန်၏ ဟု ကြား၍ ထိုအရပ်သို့ သဗ္ဗညူ မြတ်ဘုရားသည် ကြွတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ မသင့်၊ ခိုက်ရန် မဖြစ်စေလင့် ဤသို့ အစရှိကုန်သော စကားတို့ကို မိန့်တော်မူ၍ ဓမ္မဝါဒီဖြစ်သော မထင်ရှားသော ရဟန်းတစ်ပါးသည် သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ ပင်ပန်းခြင်းကို အလိုမရှိသဖြင့် ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား တရားအရှင်ဖြစ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ငံ့တော်မူပါဦးလော့၊ အရှင်ဘုရား ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရားသည် ကြောင့်ကြမဲ့ နေတော်မူပါလော့၊ မျက်မှောက်သော ကိုယ်၏အဖြစ်၌ ချမ်းသစွာနေခြင်းကို အားထုတ်တော်မူလျက် နေတော်မူပါ၊ အကျွန်ုပ်တို့သည် ထိုခိုက်ရန် အငြင်းအခုံဖြင့် ထင်ရှားပါကုန်လတ္တံ့ ဟု နားတော်လျောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ရှေး၌ဖြစ်ဖူးသည်ကို ငါဟောအံ့။

အတိတ်ဝတ္ထု... ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သော ကာသိကမင်းသည် ဖြစ်ဖူး၏။ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် ပြည်ကိုလုယူ၍ မထင်ရှားသော အသွင်ဖြင့်နေသော ဒီဃီတိ ကောသလမင်းအား သတ်သည်၏ အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း, ဒီဃာဝုမင်းသားသည် မိမိအား အသက်ကို ပေးသည်ရှိသော် ထိုအခါမှစ၍ ဗြဟ္မဒတ်မင်း ဒီဃာဝုမင်းသားတို့၏ သင့် တင့် ညီညွတ်သည်၏ အဖြစ်ကိုလည်းကောင်း ဟောတော်မူ၍ ရဟန်းတို့ စွဲကိုင်သော လက် နက်ရှိကုန်သော ထိုမင်းတို့အား စဉ်လျက်လည်း ဤသို့သဘောရှိသော သည်းခံခြင်းနှင့် မွေ့လျော်ခြင်းသည် ဖြစ်တုံသေး၏။ သင်တို့သည်ကား ဤသို့ ကောင်းစွာဟောအပ်သော ဤသာသနာတော်၌ အကြင့်ကြောင့် ရဟန်းပြုကုန်၏။ ထိုကြောင့် စင်စစ်သဖြင့် နားထောင်ရာ၏ဟု ဆုံးမတော်မူ၏။

ငြိမ်းချမ်းရေးတရားတော်

နှစ်ကြိမ်မြောက်လည်းကောင်း, သုံးကြိမ်မြောက်လည်းကောင်း ရဟန်းတို့ မသင့်၊ ခိုက် ရန် မဖြစ်စေလင့် ဟု မြစ်တော်မူ၍ မကျင့်ကုန်သော ရဟန်းတို့ကို မြင်တော်မူ၍ ဤမဂ်ဖိုလ်မှ အချည်းနှီးဖြစ်ကုန်သော ရဟန်းတို့သည် အကု သိုလ်စိတ်ရှိကုန်သော သဘောရှိကုန်၏။ ဤမဂ်ဖိုလ်မှ အချည်းနှီးဖြစ်ကုန်သော ယောကျ်ားတို့သည် မှတ်စိမ့်သောငှာ မလွယ်ကုန် ဟု ဖဲတော်မူ၍ နက်ဖြန် ဆွမ်းခံရွာမှ ကြွတော်မူ၍ ဂန္ဓကုဋိတော်၌ အတန်ငယ် အပင်အပန်း ဖြေတော်မူ၍ ကျောင်းအိပ်ရာ နေရာကို သိုမှီးတော်မူ၍ ကိုယ်တော်၏ သပိတ်သင်္ကန်းကို ယူတော်မူ၍ သံဃာ့အလယ် ကောင်းကင်၌ ရပ်တော်မူ၍ -

၁၀။ ပုထုသဒ္ဒေါ သမဇနော၊ န ဗာလော ကောစိ မညထ။
သံဃသ္မိံ ဘိဇ္ဇမာနသ္မိံ၊ နာညံ ဘိယျော အမညရုံ။

၁၁။ ပရိမုဋ္ဌာ ပဏ္ဍိတာဘာသာ၊ ဝါစာဂေါစရဘာဏိနော။
ယာဝိစ္ဆန္တိ မုခါယာမံ၊ ယေန နီတာ န တံ ဝိဒူ။

၁၂။ အက္ကောစ္ဆိ မံ အဝဓိ မံ၊ အဇိနိ မံ အဟာသိ မေ။
ယေ စ တံ ဥပနယှန္တိ၊ ဝေရံ တေသံ န သမ္မတိ။

၁၃။ အက္ကောစ္ဆိ မံ အဝဓိ မံ၊ အဇိနိ မံ အဟာသိ မေ။
ယေ စ တံ နုပနယှန္တိ၊ ဝေရံ တေသူပသမ္မတိ။

၁၄။ န ဟိ ဝေရေန ဝေရာနိ၊ သမ္မန္တီဓ ကုဒါစနံ။
အဝေရေန စ သမ္မန္တိ၊ ဧသ ဓမ္မော သနန္တနော။

၁၅။ ပရေ စ န ဝိဇာနန္တိ၊ မယမေတ္ထ ယမာမသေ။
ယေ စ တတ္ထ ဝိဇာနန္တိ၊ တတော သမ္မန္တိ မေဓဂါ။

၁၆။ အဋ္ဌိစ္ဆိန္နာ ပါဏဟရာ၊ ဂဝါဿ ဓနဟာရိနော။
ရဋ္ဌံ ဝိလုမ္ပမာနာနံ၊ တေသမ္ပိ ဟောတိ သင်္ဂတိ။
ကသ္မာ တုမှာက နော သိယာ။

၁၇။ သစေ လဘေထ နိပကံ သဟာယံ၊
သဒ္ဓိံစရံ သာဓုဝိဟာရိ ဓီရံ။
အဘိဘုယျ သဗ္ဗာနိ ပရိဿယာနိ၊
စရေယျ တေနတ္တမနော သတိမာ။

၁၈။ နော စေ လဘေထ နိပကံ သဟာယံ၊
သဒ္ဓိံစရံ သာဓုဝိဟာရိ ဓီရီ။
ရာဇာဝ ရဋ္ဌံ ဝိဇိတံ ပဟာယ၊
ဧကော စရေ မာတင်္ဂရညေဝ နာဂေါ။

၁၉။ ဧကသာ စရိတံ သေယျော၊
နတ္ထိ ဗာလေ သဟာယတာ။
ဧကော စရေ န ပါပါနိ ကယိရာ၊
အပ္ပေါသုက္ကော မာတင်္ဂရညေဝ နာဂေါ။

ဟူသော ဤဂါထာတို့ကို ဟောတော်မူ၏။

၁၀။ သမဇနော၊ သဘော ထပ်တူထပ်မျှ ဖြစ်သော ရဟန်းအပေါင်း။ သည်။ ပုထုသဒ္ဒေါ၊ ကျယ်သောအသံ ရှိ၏။ ကောစိ၊ တစ်စုံ တစ်ယောက်သော ရဟန်းသည်လည်း။ ဗာလော၊ ငါမိုက်၏ဟူ၍။ န မညထ၊ မအောက်မေ့။ သံဃသ္မိံ၊ သံဃာသည်။ ဘိယျော၊ လွန်စွာ။ ဘိဇ္ဇမာနသ္မိံ၊ ကွဲသည်ရှိသော်။ အညံ၊ ငါ့ကြောင့် သံဃာကွဲ၏ဟူသော တစ်ပါးသော အကြောင်းကို။ န အမညရုံ၊ မအောက်မေ့တတ်။

၁၁။ ပရိမုဋ္ဌာ၊ လွတ်သော သတိရှိကုန်သော။ ပဏ္ဍိတာဘာသာ၊ ပညာရှိယောင်ပြုကုန်သော။ ဝါစာဂေါစရာ၊ သတိပဋ္ဌာန်စသော အရိယာဓမ္မကို အာရုံပြု စကားကိုသာ အာရုံပြုသော ရဟန်းတို့သည်။ ယာဝ၊ အကြင်မျှလောက်။ မုခါယာမံ၊ ခံတွင်းဆန့်ခြင်းကို။ ဣစ္ဆန္တိ၊ အလိုရှိကုန်၏။ တာဝ၊ ထိုမျှလောက်။ ပသာရေတွာ၊ ဆန့်၍။ ဘာဏိနော၊ ဆိုကုန်၏။ ယေန၊ အကြင်ခိုက်ရန်သည်။ နီတာ၊ အရှက်မရှိသည်၏ အဖြစ်ကို ဆောင်တတ်ကုန်၏။ တံ၊ ထိုခိုက်ရန်ကို။ န ဝိဒူ၊ ဤသို့ အပြစ်ရှိ၏ဟု မသိကုန်။

ရန်တုံ့မမူသင့်

၁၂။ ယေ စ၊ အကြင်သူတို့သည်လည်း။ မံ၊ ငါ့ကို။ အက္ကောစ္ဆိ၊ ဆဲရေးပြီ။ မံ၊ ငါ့ကို။ အဝဓိ၊ ညှဉ်းဆဲပြီ။ မံ၊ ငါ့ကို။ အဇိနိ၊ အောင်ပြီ။ မေ၊ ငါ၏။ သန္တကံ၊ ဥစ္စာကို။ အဟာသိ၊ ဆောင်ပြီ။ ဣတိ၊ ဤသို့။ တံ အာကာရံ၊ ထိုအခြင်းအရာကို။ ဥပနယှန္တိ၊ အငြိုး ဖွဲ့ကုန်၏။ တေသံ၊ ထိုသူတို့အား။ ဝေရံ၊ ရန်သည်။ န သမ္မတိ၊ မငြိမ်း၊

ရန်မလို ရန်ပြို

၁၃။ ယေ စ၊ အကြင်သူတို့သည်လည်း။ မံ၊ ငါ့ကို။ အက္ကောစ္ဆိ၊ ဆဲရေပြီ။ မံ၊ ငါ့ကို။ အဝဓိ၊ ညှဉ်းဆဲပြီ။ မံ၊ ငါ့ကို။ အဇိနိ၊ အောင်ပြီ။ မေ၊ ငါ၏။ သန္တကံ၊ ဥစ္စာကို။ အဟာသိ၊ ဆောင်ပြီး။ ဣတိ၊ ဤသို့။ တံ အာကာရံ၊ ထိုအခြင်းအရာကို။ နုပနယှန္တိ၊ မဖွဲ့ကုန်။ တေသံ၊ ထိုသူတို့အား။ ဝေရံ၊ ရန်သည်။ ဥပသမ္မတိ၊ ငြိမ်း၏။

၁၄။ ဟိသစ္စံ၊ မှန်၏။ ဣဓ၊ ဤလောက၌။ ဝေရေန၊ ရန်တုံ့မူသဖြင့်။ ဝေရာနိ၊ ရန်တို့သည်။ ကုဒါစနံ၊ တစ်ရံတစ်ဆစ်။ န သမ္မန္တိ၊ မငြိမ်းကုန်။ အဝေရေန စ၊ ရန်တုံ့မမူသဖြင့်ကား။ သမ္မန္တိ၊ ငြိမ်းကုန်၏။ ဧသဓမ္မော၊ ဤတရားသည်။ သနန္တနော၊ ရှေး၌ဖြစ်၏။

၁၅။ ပရေ၊ သူမိုက်တို့သည်။ ဧတ္ထ၊ ဤသံဃာ့အလယ်၌။ ကလဟံ၊ ခိုက်ရန်တွေ့ခြင်းကို။ ကရောန္တာ၊ ပြုကုန်လျက်။ မယံ၊ ငါတို့သည်။ ယမာမသေ၊ ယမမင်းနိုင်ငံသို့ လိုက်ရအံ့ဟု။ န စ ဝိဇာနန္တိ၊ မသိကုန်။ တတ္ထ၊ ထိုရဟန်းတို့တွင်။ ယေ စ၊ အကြင်ရဟန်းတို့သည်ကား။ ဝိဇာနန္တိ၊ ယမမင်းနိုင်ငံသို့ လိုက်ရကုန်အံ့ဟု သိကုန်၏။ တတော၊ ထို့ကြောင့်။ မေဓဂါ၊ ရန်တို့သည်။ သမ္မန္တိ၊ ငြိမ်းကုန်၏။

၁၆။ ယေ ရာဇာနာ၊ အကြင်မင်းရှိသည်။ အဋ္ဌိစ္ဆိန္နာ၊ ဖြတ်အပ်သော မိဘတို့၏ အရိုးရှိကုန်၏။ ပါဏဟရာ၊ သတ်အပ်သော မိဘတို့၏ အသက်ရှိကုန်၏။ ဂဝါဿဓနဟာရိနော၊ ဆောင်အပ်သော နွား, မြင်း, ဥစ္စာ ရှိကုန်၏။ ရဋ္ဌံ၊ တိုင်းနိုင်ငံကို။ ဝိလုမ္ပမာနာနံ၊ လုယက်ကုန်သော။ တေသမ္ပိ၊ ထိုမင်းတို့အားလည်း။ သင်္ဂတိ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းသည်။ ဟောတိ၊ ဖြစ်သေး၏။ တုမှာကံ၊ သင်တို့အား။ ကသ္မာ၊ အဘယ့်ကြောင့်။ သင်္ဂတိ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းသည်။ နော သိယာ၊ မဖြစ်သနည်း။

၁၇။ နိပကံ၊ ပညာရှိသော။ သဒ္ဓိံစရံ၊ အတူတကွ ကျင့်ဘက်ဖြစ်သော။ သာဓုဝိဟာရိ၊ ကောင်းစွာ နေလေ့ရှိသော။ ဓီရံ၊ တည်ကြည်သော။ သဟာယံ၊ အဆွေခင်ပွန်းကို။ သစေ လဘေထ၊ အကယ်၍ရငြားအံ့။ သဗ္ဗာနိ၊ ခပ်သိမ်းကုန်သော။ ပရိဿယာနိ၊ ဘေးရန်တို့ကို။ အဘိဘုယျ၊ နှိပ် စက်၍။ တေန၊ ထိုအဆွေခင်ပွန်းနှင့်။ သဒ္ဓိံ၊ တကွ။ အတ္တမနော၊ ဝမ်းမြောက် ဝမ်းသာသည်ဖြစ်၍။ သတိမာ၊ သတိနှင့် ပြည့်စုံသည်ဖြစ်၍။ စရေယျ၊ ကျင့်ရာ၏။

၁၈။ နိပကံ၊ ပညာရှိသော။ သဒ္ဓိံစရံ၊ တကွ ကျင့်ဘက်ဖြစ်သော။ သာဓုဝိဟာရိံ၊ ကောင်းစွာနေလေ့ရှိသော။ ဓီရံ၊ တည်ကြည်သော။ သဟာယံ၊ အဆွေခင်ပွန်းကို။ နော စေ လဘေထ၊ အကယ်၍ မရငြားအံ့။ ရာဇာ၊ မာဇနကမင်း, အရိန္ဒမမင်းသည်။ ဝိဇိတံ၊ အောင်မြင်ရာ ဖြစ်သော။ ရဋ္ဌံ၊ တိုင်းနိုင်ငံကို။ ပဟာယ၊ စွန့်၍။ ဧကော၊ တစ် ယောက်တည်း။ စရေ ဣဝ၊ ကျင့်သကဲ့သို့လည်းကောင်း။ မာတင်္ဂနာဂေါ၊ အမိကို လုပ်ကျွေးသော သီလဝဆင်ပြောင်ကြီး, ပါလိလေယျက ဆင်ပြောင်ကြီးသည်။ အရညေ၊ တော၌။ ဧကော၊ တစ်စီးတည်း။ စရေ ဣဝ၊ ကျင့်သကဲ့သို့လည်းကောင်း။ ဧဝံ-တထာ၊ ထို့အတူ။ ဧကော၊ တစ်ယောက်တည်း။ စရေ၊ ကျင့်ရာ၏။

လူမိုက်နှင့် မပေါင်းရာ

၁၉။ ဧကဿ စရိတံ၊ တစ်ယောက်တည်း ကျင့်ခြင်းသည်။ သေယျော၊ မြတ်၏။ ဗာလေ၊ သူမိုက်၌။ သဟာယတာ၊ အဆွေခင်ပွန်း၏ အဖြစ်သည်။ နတ္ထိ၊ မရှိ။ အရညေ၊ တော၌။ မာတင်္ဂနာဂေါဝ၊ ဆင်ပြောင်ကြီးကဲ့သို့။ အပ္ပေါသုက္ကော၊ ကြောင့်ကြမဲ့။ ဧကော၊ တစ်ယောက် တည်း။ စရေ၊ ကျင့်ရာ၏။ ပါပါနိ၊ မကောင်းမှုတို့ကို။ န ကယိရာ၊ မပြုရာ။

သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤသို့ မိန့်တော်မူ၍ ထိုရဟန်းတို့ကို ညီညွတ်စွာ ပြုအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်ရကား ပါလိလေယျကရွာသို့ ကြွတော်မူ၍ ဘဂုမထေရ်အား တစ်ယောက်တည်း နေ သည်၏အဖြစ်၌ အကျိုးဆက်ကို ဟောတော်မူပြီး၍ ထိုရွာမှ သုံးယောက်ကုန်သော အမျိုးကောင်းသားတို့၏ နေရာအရပ်သို့သွား၍ အမျိုးကောင်းသားတို့အား ညီညွတ်သင့်တင့်သည်၏ အဖြစ်၌ အကျိုးဆက်ကို ဟောတော်မူ၍ ထိုအရပ်မှ ပါလိလေယျက တောအုပ်သို့ ကြွတော်မူ၍ ထိုတောအုပ်၌ သုံးလပတ်လုံးနေတော်မူ၍ တစ်ဖန် ကောသမ္ဗီပြည်သို့ မကြွမူ၍ သာဝတ္ထိပြည်သို့လျှင် ကြွတော်မူ၏။ ကောသမ္ဗီပြည်သား သီတင်းသည်တို့သည် ဤ ကောသမ္ဗီပြည်သား ရဟန်းဖြစ်ကုန်သော အရှင်တို့ကား ငါတို့၏ များစွာသော အကျိုးမဲ့ကို ပြုကုန်၏။ အရှင်တို့သည် နှိပ်စက်အပ်သည်ဖြစ်၍ ဘုရားသဗ္ဗညူသည် ကြွသွားတော်မူ၏။ ဤကောသမ္ဗီပြည်သားရဟန်းဖြစ်ကုန်သော အရှင်တို့အား ရှိခိုးခြင်းအစရှိသည်တို့ကို မပြုကုန်အံ့၊ ဆွမ်းကို မလှကြကုန်အံ့၊ ဤသို့ ပြုသည်ရှိသော် ဤရဟန်းတို့သည် ဖဲမူလည်း ဖဲကုန်လတ္တံ့၊ ရန်ဖြစ်ခြင်းမှမူလည်း ကြဉ်ကုန်လတ္တံ့။ ထိုအခါ သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားကို ဤရဟန်းတို့သည် ကြည်ညိုစေကုန်လတ္တ ဤသို့ တိုင်ပင်၍ တိုင်ပင်တိုင်း ပြုကုန်၏။ ထိုရဟန်းတို့သည် ထိုဒဏ်အမှုဖြင့် နှိပ်စက်အပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍ သာဝတ္ထိပြည်သို့သွား၍ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားအား ကန်တော့ကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဇာတ်ကို ပေါင်းမူ၏။ အဘယ်သို့ ပေါင်းတော်မူသနည်းဟူမူကား- ယခုအခါ သိရီသုဒ္ဓေါဒနမင်းကြီးသည် ထိုအခါ အဖဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ မဟာမာယာသည် ထိုအခါ အမိဖြစ်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ဒီဃာဝုမင်းသားဖြစ်ပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

ရဟန်းများစွာ၊ ကွဲပြားရာ၊ ဒကာစောင့်ထိန်းရာ

နှစ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ကောသမ္ဗိယဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****