စူဠဇနကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၂။ စူဠဇနကဇာတ်

ဝီရိယကို ကောင်းအားထုတ်အပ်သော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန် နှင့် အတိတ်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဝါယမေထေဝ ပုရိသော အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤစူဠနကဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်း သုံးနေတော်မူစဉ် လျော့သော ဝီရိယရှိသော ရဟန်းကိုပင်လျှင် အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစူဠဇနက ဇာတ်၌ အကြင်စကားကို ဆိုအပ်၏။ အလုံးစုံသော ထိုစကားသည် မဟာဇနကဇာတ်၌ ထင်စွာဖြစ်လတ္တံ့၊ အထူးသဖြင့်ကား စူဠဇနကမင်းသည် ထီးဖြူအောက်၌ နေလျက်-

၅၂။ ဝါယမေထေဝ ပုရိသော န နိဗ္ဗိန္ဒေယျ ပဏ္ဍိတော။
ပဿာမိ ဝေါဟံ အတ္တာနံ၊ ဥဒကာ ထလမုဗ္ဘတံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၅၂။ ပုရိသော၊ ယောက်ျားသည်။ ဝါယမေထေဝ၊ လုံ့လကို ပြုရာသလျှင်ကတည်း။ ပဏ္ဍိတော၊ ပ ညာရှိသည်။ န နိဗ္ဗိန္ဒေယျ၊ လုံ့လကိုပြုခြင်း၌ မငြီးငွေ့ရာ။ ဥဒကာ၊ ရေမှ။ ထလံ၊ ကြည်း၌။ ဥဗ္ဘတံ၊ တည်သော။ အတ္တာနံ၊ မိမိကိုယ်ကို။ အဟံ၊ ငါသည်။ ပဿာမိ၊ မြင်၏။

ဤစူဠနကဇာတ်၌လည်း လျှော့သောဝီရိယရှိသော ရဟန်းသည်အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ စူဠဇနကမင်းဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။