နေမိဇာတ်တော်ကြီး/အခန်း-၂၆

by မင်းပူး လေသာကျောင်းဆရာတော် ရှင်ဩဘာသ

ဤသို့ ဖန်နန်းရှင်တို့၏ ကောင်းမှုကိုကြားပြီးလျှင် မာတလိနတ်သားသည် တောင်မြင်းမိုရ်သို့ ရှေ့ရှုနှင်ပြန်လေသော် တိမ်ပေါ်ကောင်းကင်ယံ တစ်ဖန်ရထားလမ်း၌ ရှေးထက်ထူးဆန်းစွာ ကျွန်းအပြင်ကဲ့သို့ သစ်ပင်မြစ်ငယ် အသွယ်သွယ်အစဉ်စဉ် ဥယျာဉ်ရေကန်ခြံရံအပ်သော ဖန်နန်းဗိမာန်ကြီး၌ နတ်သမီးအများနှင့် နတ်သားဦးတိုင် ဘုန်းလှိုင်တန်ခိုးဖြင့် အစိုးတရ စံပယ်သောကျက်သရေကို နေမိမင်းကြီးအား ရထားကိုရပ်တန့်၍ အခန့်တော်ရာက ရှုမျှော်သာအောင်ပြလေ၏။

ထိုအခါ နေမိမင်းကြီးသည် နတ်သမီးအပေါင်းခြံရံလျက် ဖန်ဗိမာန်၌ပျော်စံပယ်သော နတ်သားကိုမြင်လေသော် အလွန်နှစ်သက်ခြင်းရှိသည်ဖြစ်၍ မာတလိနတ်သားအား “ပဘာသတိမိဒံ ဗျမှံ” အစရှိသော ၄-ဂါထာဖြင့် မေး၏။

အဓိပ္ပာယ်ကား-

“လပြည့်ရောင်ဝန်း ထွန်းပသည်နှင့်မပြား ရထားစက်ဘီး ညီးညီးထိန်ပြောင် ဝေယန်ဆောင်ပြာသာဒ်နှင့် နတ်မြင်း၁၀၀၀ကို အုပ်ဆောင်ကြီးမှူး အထူးဂုဏ်ရှိသော မာတလိနတ်မင်း။ အခင်းအနေ ကျက်သရေအတည်တည် မြင်ခဲ့သည့် ဗိမာန်များထက် ထူးခြားကဲလွန်သော ဤဗိမာန်ကို မြင်ပြန်ရသည်။ ယခုရှုလေတိုင်း အသွယ်သွယ်မြစ်ငယ် ဥယျာဉ်ရေကန် ခြံရံပတ်ဝန်းလျက် အမွှန်းတန်ဆာ ရတနာ ၇-မျိုးနှင့် အမိုးနံရံ ဖန်အတိပြီးသော ဗိမာန်ကြီးအလယ်တွင် တင့်တယ်စွာအဆင်းအရောင်ဖြင့် အထောင်မက ရံခဝန်းပတ်သော နတ်သမီးခြွေရွေနှင့်စံနေသော နတ်သား၏စည်းစိမ်သည် မကြိမ်စဖူး အထူးထူးပင် ငါနှစ်သက်ခြင်း ရှိပြန်သည်။ ဗိမာန်ဘုံနန်းမှ မနီးမဝေး ပွင့်သေးပွင့်ရောင်က ရွှန်းရွှင်သနှင့် လင်းလွန်းပင်, အင်ကြင်းပင် ပန်းပင်ပျိုအများလည်း ထွားထွားစက်စက် သရက်, သစ်မည်စည်, တည်ပင်, သီးပင်, သပြေပင်ကြီး အသီးကိုဆောင်ကုန်သော သစ်ပင်မျိုးကလည်း ခက်ရိုးညှာခိုင်မှ ညွတ်ယိုင်ဖားဝေလျက် ရွှေမြေဘုံနန်းက ဆွတ်လှမ်းမှီအောင် တညီတမျှ သီးပွင့်ကြသဖြင့် တင့်တယ်သာမော အံ့သြစဖွယ်တကား။ များစွာသောစည်းစိမ်ရှင်ကို မြင်ရသည်ဖြစ်၍ ထုံယစ်သောပီတိအဟုန်ဖြင့် သူ့ဘုံသူ့ကောင်းကျိုးကို အစိုးရသလောက်ပင် ထင်ယောင်ထင်မိရသည်။ ဤဒေဝသမ္ပတ္တိကို အဘယ်ဇာတိသံသရာက ဘယ်ရွာဘယ်ပြည်မှ အဘယ်မည်သောကောင်းမှုတို့ကို ထိုဖန်နန်းရှင်နတ်သားသည် အားထုတ်ခဲ့လေသနည်း”ဟု မေး၏။

နေမိမင်းကြီးစကားကိုကြားလျှင် မာတလိနတ်သားသည် သိမြင်တိုင်းကြားလို၍ “မိထိလာယံ ဂဟပတိ” အစရှိသော ၄-ဂါထာခွဲဖြင့် ဆို၏။

အဓိပ္ပာယ်ကား-

“အဘေးအဘိုးမှ ကျင့်ရိုးစဉ်ဆက် မပျက်စေကြောင်း ကောင်းမြတ်သောသန္ဓေ ဂဟေဆက်သွယ်၍ နန်းနွယ်နန်းရိုးဖြင့် လူမျိုးတကာတို့၏အထွတ်ဖြစ်သော နေမိမင်းမြတ်။ ဤဖန်နန်းရှင်သည် သံသရာရှေးဘဝက ကဿပအမည်တော်ဖြင့် ၃-ဖော်လူ့သေဌ်နင်း တရားမင်းသာသနာတော်တွင် မိထိလာပြည်၌ အသည်သူကြွယ်မျိုးဖြစ်၍ အညစ်အကြေး မိစ္ဆာစင်ကြယ်စွာနှင့် သဒ္ဓါကြည်ဖြူ အလှူအတန်း၌ မွေ့လျော်ခြင်းဖြင့် ရေတွင်းရေကန်, အာရာမ်ဥယျာဉ် စိုက်ပျိုးပြုစုလျက် နှစ်သက်ဝမ်းမြောက်စွာ ရဟန္တာအရိယာ သံဃာတော်တို့အား စောင်းတန်း, လှေကား, တံခါးဝင်းမုခ် ဆောက်လုပ်လှူဒါန်း ဆွမ်း, သင်္ကန်း, ဆေး, ပစ္စည်း, အိပ်ရာ, နေရာ, ပရိက္ခရာတို့ဖြင့် ကြည်ညိုလောက်ပင့် ချီးမြှင့်ကိုးကွယ်ခြင်း မကင်းနိစ္စ သီလသရဏဂုံပြည့်စုံစွာ အခါမမေ့ ဥပုသ်နေ့တိုင်းလျှင် စွမ်းနိုင်သောအလျောက် ဆောက်တည်ကျင့်သုံး၍ နှလုံးဖြောင့်မှန်လျက် စက္ခုသောတ စသည်တံခါးဖြင့် ထွက်သွားတတ်သောဝိညာဉ်ကို ပယ်ကြဉ်အပ်သော လမ်းသို့မလွှတ် နှိပ်ကွပ်စောင့်ထိန်းခြင်း၊ ခပ်သိမ်းသောအလှူအတန်း၌ ခွဲခြမ်းဝေဖန်စီမံထုံးဖွဲ့ခြင်း ကောင်းမှုတို့ကို ကိုယ်ခန္ဓာအာယုကပ်တည်သမျှ နေ့ညမမေ့မယုတ် အားထုတ်ခဲ့ဖူးသော ကုသိုလ်ထူးစီမံ၍ ဤဖန်နန်းရိပ်ငြိမ် စည်းစိမ်ကြီးသခင်ဖြစ်လာရသည် မှတ်တော်မူလော့”ဟု ပြန်ကြားပေ၏။

(ဤဖန်နန်းကို ဘုံခန်းလင်္ကာတွင် ယခင်ဖန်နန်းနှင့် အလုံးစုံတူသည်ဖြစ်၍ အကျယ်မဆို။ “ထိုသို့ညွှန်းဘိ၊ မာတလိလျှင်” ဆိုသည့်ပိုဒ်တွင် “မိုးစွန်ထိနီး၊ ဖန်သားပြီးလျက်၊ ညီးညီးထင်ပေါ်၊ မြင်လေသော်တည့်၊ မင်းကျော်မေးငြား။ နတ်သားပြန်မြွက်၊ ရှေးဟန်ဆက်တည့်၊ သံမြွက်ချေငံ၊ ထုံးစံကျင့်နွယ်၊ အဓိပ္ပာယ်လည်း၊ နည်းသွယ်တစ်ကြောင်း၊ သိလေကောင်းစွ၊ တန့်ညောင်းငံ့နေ၊ အောက်မေ့ချေလည်း၊ ခြွေရွေမျိုးပွား၊ တပည့်သားတို့၊ သင်ကြားကျမ်းရိုး၊ ကြာမည်စိုးခဲ့၊ နတ်မျိုးနန်းသာ၊ နတ်ခန်းဝါကို၊ ပေယျာချုံးချုံး၊ ရှေ့ကြုတ်ဖုံးသို့၊ ရုံးပေခဲ့လျက်” ဟူ၍သာဆို၍ ပြီးစေသတည်း။)