ဗဗ္ဗုဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၇။ ဗဗ္ဗုဇာတ်

ပေးသောအစာကိုစား၍ ထိုပေးသောသူအား နှလုံးမသာဘွယ်ကို ပြုသောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်ယတ္ထေကော လဘတေ ဗဗ္ဗုအစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဗဗ္ဗုဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ကာဏမာတာ သိက္ခာပုဒ်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကို ချဲ့ဦးအံ့၊ သာဝတ္ထိပြည်၌ သ္မီး၏အစွမ်းအားဖြင့် ကာဏမာတာမည်သော သောတာပန်ဖြစ်သော ဘုရားတပည့် ဖြစ်သော သီတင်းသည်မသည် ဖြစ်၏။ ထိုကာဏမာတာသည် သ္မီးဖြစ်သော ကာဏာကို တခုသောရွာငယ်၌ အမျိုးတူဖြစ်သော ယောကျ်ားအား ပေး၏။ ကာဏာသည် တစုံတခုသော ပြုဘွယ်ကိစ္စကြောင့် အမိအိမ်သို့လာ၏။ ထိုအခါ ထိုကာဏာ၏ လင်သည် နှစ်ရက်သုံးရက်လွန်သဖြင့် ကာဏာသည်လာလော၊ ကာဏာ၏ လာခြင်းကို ငါသည်အလိုရှိ၏ဟု တမန်ကို စေ၏။ ကာဏာသည် တမန်၏ စကားကိုကြား၍ မိခင် သွားအံ့ဟု အမိအားခွင့်ပန်၏။ ကာဏမာတာသည် ဤမျှသောကာလတိုင်အောင်နေ၍ လက်ချည်း အဘယ့်ကြောင့် သွားအံ့နည်းဟုဆို၍ မုန့်ကိုကြော်၏။ ထိုခဏ၌လျှင် တယောက်သော ဆွမ်းခံသွားသောရဟန်းသည် ထိုကာဏမာတာ၏ အိမ်သို့ရောက်၏။ သီတင်း သည်မကြီးသည် ထိုရဟန်းကိုနေစေ၍ သပိတ်ပြည့်အောင် မုန့်ကိုလှူစေ၏။ ထိုရဟန်းသည် ထွက်၍ တပါးသောရဟန်းအား ကြား၏။ ထိုရဟန်းအားလည်း ထို့အတူလျှင် လှူစေ၏။ ထိုရဟန်းသည်လည်းထွက်၍ တပါးသောရဟန်းအား ကြား၏။ ထိုရဟန်းအားလည်း ထို့အတူလျှင် လှူစေ၏။ ထိုရဟန်းသည်လည်းထွက်၍ တပါးသောရဟန်းအား ကြား၏။ ထိုရဟန်းအားလည်း ထို့အတူလျှင် လှူစေ၏။ ဤသို့ လေးပါးကုန်သော ရဟန်းတို့အား လှူစေ၏။ လုပ်ရင်းတိုင်းဖြစ်သော မုန့်သည် ကုန်ခြင်းသို့ရောက်၏။ ကာဏာ၏သွားခြင်းသည် မပြည့်စုံ။

ထိုအခါ ထိုကာက၏လင်သည် နှစ်ကြိမ်သုံးကြိမ်မြောက်လည်း တမန်ကိုစေ၏။ သုံးကြိမ်မြောက်စေသည်ရှိသော် ကာဏာသည် အကယ်၍ မလာအံ့၊ ငါသည် တပါးသော မယားကို ဆောင်အံ့ဟု စေ၏။ သုံးကြိမ်တိုင်အောင်လည်း သွားခြင်းသည် မပြည့်စုံ၊ ကာဏာ၏ လင်သည် တပါးမယားကိုဆောင်၏။ ကာဏာသည် အကြောင်းကိုကြား၍ ငိုလျက်နေ၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုအကြောင်းကို သိတော်မူ၍ နံနက်အခါ၌ သင်းပိုင်ကိုပြင်ဝတ်၍ သပိတ်သင်္ကန်းကိုယူ၍ အိမ်သို့ကြွတော်မူ၍ ခင်းအပ်သော နေရာ၌နေတော်မူ၍ ကာဏာ၏အမိကို ဤကာဏာသည် အဘယ့်ကြောင့် ငိုသနည်းဟု မေးတော်မူ၏။ ဤမည်သော အကြောင်းကြောင့် ငို၏ဟု လျှောက်၏။ ထိုစကားကို ကြားတော်မူ၍ ကာဏာ၏အမိကို နှစ်သိမ့်စေ၍ တရားစကားကို ဟောတော်မူ၍ နေရာမှထ၍ ကျောင်းသို့ကြွတော်မူ၏။ ထိုအခါ လေးယောက်ကုန်သော ရဟန်းတို့၏ သုံးကြိမ်တိုင်အောင် စီရင်သောမုန့်ကိုယူ၍ ကာဏာ၏ သွားခြင်း၏ပျက်သောအဖြစ်သည် ရဟန်းသံဃာ၌ ထင်ရှား၏။

ထိုအခါတနေ့သ၌ ရဟန်းတို့သည် တရား သဘင်၌ ငါ့သျှင်တို့ လေးပါးကုန်သော ရဟန်းတို့စင်လျှက် သုံးကြိမ်တိုင်အောင် ကာဏမာတာ၏ မုန့်ကိုစား၍ ကာဏာ၏ သွားခြင်းအန္တရာယ်ကိုပြု၍ လင်သည်စွန့်အပ်သောသ္မီးကိုမှီ၍ သီတင်း သည်မကြီး၏ နှလုံးမသာယာခြင်းကို ဖြစ်စေအပ် ၏ဟု စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်မည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌ သာလျှင် ထိုလေးယောက်ကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ကဏတာ၏ဥစ္စာကိုစား၍ ထိုကာဏမာ တာအား နှလုံးမသာခြင်းကို ဖြစ်စေကုန်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဖြစ်စေဘူးကုန်သည်သာ လျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်း ပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ကျောက်သွေးအမျိုး၌ဖြစ်၍ အရွယ်သို့ရောက်သည်ရှိသော် အပြီးတိုင်အောင်သော အတတ်ရှိ၏။ ကာသိတိုင်း၌ တခုသောနိဂုံး၌ တယောက်သော များစွာသော စည်းစိမ်ရှိသော သူဌေးသည် ဖြစ်၏။ ထိုသူဌေးအား မြှုပ်၍ထားအပ်သည်သာလျှင် ဖြစ်ကုန်သော ကုဋေလေးဆယ်သောရွှေတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုအခါ သူဌေး၏မယားသည်သေ၍ ဥစ္စာ၌တပ်မက်မောသဖြင့် ဥစ္စာ၏ အပေါ်၌ ကြွက်မ၏ အဖြစ်ဖြင့်ဖြစ်၏။ ဤသို့ အစဉ်သဖြင့် ထိုအမျိုးသည် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်၏။ အနွယ်သည်ပြတ်၏။ ထိုရွာသည်လည်း စွန့်အပ်သည်ဖြစ်၏။ မထင်ရှားသော အဖြစ်သို့ရောက်၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည် ထိုရွာဟောင်းအရပ်၌ ကျောက်တို့ကိုဖော်ထုတ်၍ သွား၏။ ထိုအခါ ကြွက်မသည် အစာရှာသွားသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းကို အဖန်တလဲလဲမြင်၍ ဖြစ်သောချစ်ခြင်း ရှိသည်ဖြစ်၍ ငါ့အား ဥစ္စာများ၏။ အကြောင်း မရှိသဖြင့် ပျက်စီး၏။ ဤသူနှင့် တပေါင်းတည်းဖြစ်၍ ဤဥစ္စာကိုပေး၍ အသားကိုဝယ်စေ၍ စားအံ့ဟု ထိုကြွက်မသည် တနေ့သ၌ တသပြာကို နှုတ်သီးဖြင့်ကိုက်၍ ဘုရားလောင်း၏ အထံသို့လာ၏။

ဘုရားလောင်းသည် ထိုကြွက်မကိုမြင်၍ ချစ်ဘွယ်သောစကားဖြင့်ပြောဆိုလျှက် မိခင် အဘယ်ကြောင့် အသပြာကိုယူ၍ လာသနည်းဟု ဆို၏။ သခင် ဤအသပြာကိုယူ၍ ကိုယ်လည်းသုံးလော့၊ ငါ့ဘို့လည်း အားကိုဆောင်ခဲ့လောဟု ဆို၏။ ဘုရားလောင်းသည် ကောင်းပြီဟုဝန်ခံ၍ အသပြာကိုယူ၍ အိမ်သို့သွား၍ တပဲဖြင့်အသားကိုဝယ်၍ ဆောင်ခဲ့၍ ထိုကြွက်မအား ပေး၏။ ထိုကြွက်မသည် ထိုအသားကိုယူ၍ မိမိနေရာအရပ်သို့ သွား၍ အလိုအတိုင်းစား၏။ ထိုအခါမှစ၍ ဤနည်းဖြင့် နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း ဘုရားလောင်းအား တသပြာကိုပေး၏။ ဘုရားလောင်းသည်လည်း ထိုကြွက်မဘို့ အသားကို ဆောင်ခဲ့၏။ ထိုအခါ တနေ့သ၌ ထိုကြွက်မကို ကြောင်သည် ဖမ်းမိ၏။ ထိုအခါ ကြွက်မသည် ကြောင်ကို အဆွေ ငါ့အား မသတ်ပါလင့်ဟု ဆို၏။ အဘယ့်ကြောင့် မသတ်ရအံ့နည်း၊ အကြင်အကြောင်းကြောင့် ငါသည် မွတ်၏။ အသားကို စားလို၏။ ထို့ကြောင့် ငါသည် မသတ်အံ့သောငှါ မတတ်နိုင်ဟု ဆို၏။ သင်သည် ယနေ့သာလျှင် အသားကို စားလိုသလော၊ ထိုသို့မဟုတ်မူ အခါခပ်သိမ်း စားလိုသလောဟု မေး၏။ ရသည်ရှိသော် အခါခပ်သိမ်း စားလို၏ဟု ဆို၏။ အခါခပ်သိမ်းစားလိုသည် အကယ်၍ဖြစ်အံ့၊ ဤသို့ စားလိုသည်ရှိသော် ငါသည် သင့်အား အခါ ခပ်သိမ်း အသားကိုပေးအံ့၊ ငါ့ကို လွှတ်လောဟု ဆို၏။

ထိုအခါ ကြွက်မကို ကြောင်သည် ထိုသို့တ ပြီးကား မမေ့မလျော့ ဖြစ်လောဟုဆို၍ လွှတ် လိုက်၏။ ထိုအခါမှစ၍ ကြွက်မသည် မိမိဘို့ ဆောင်ခဲ့သောအမဲကို နှစ်စုတို့ကိုပြု၍ တစုကို ထိုကြောင်အားပေး၏။ တစုကို မိမိသည်စား၏။ ထိုအခါ ကြွက်မကို တနေ့သ၌ တခုသောကြောင်သည် ဖမ်းမိပြန်၏။ ထိုကြောင်ကိုလည်း ထို အတူ သိစေ၍ မိမိကိုလွှတ်စေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ဤသို့ မိမိဘို့ ဆောင်ခဲ့သောအမဲကို သုံးစုတို့ကိုပြု၍ စားကုန်၏။ တဖန် ကြောင်တခုသည် ဖမ်းမိပြန်၏။ ထိုကြောင်ကိုလည်း ထို့အတူလျှင်သိစေ၍ မိမိကိုယ်ကို လွှတ်စေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ လေးစုတို့ကိုပြု၍ စားကုန်၏။ တဖန် တခုသောကြောင်သည် ဖမ်းမိပြန်၏။ ထိုကြောင်ကိုလည်း ထို့အတူလျှင်သိစေ၍ မိမိကိုယ်ကို လွှတ်စေ၏။ ထိုအခါမှစ၍ ငါးစုတို့ကိုပြု၍ စားကုန်၏။ ထိုကြွက်မသည် ငါးခုမြောက်သော အစုကို စားရသည်ဖြစ်၍ နည်းသောအာဟာရရှိသည်၏အဖြစ်ကြောင့် ပင်ပန်းသည်ဖြစ်၍ ကြုံလှီသည်ဖြစ်၏။ နည်း သောအသား အသွေးရှိသည် ဖြစ်၏။

ဘုရားလောင်းသည် ထိုကြွက်မကိုမြင်၍ မိခင် အဘယ့်ကြောင့် ညှိုးသနည်းဟုဆို၏။ ဤ မည်သောအကြောင်းကြောင့် ညှိုး၏ဟုဆိုသည်ရှိသော် သင်သည် ဤမျှလောက်သောကာလတိုင် အောင် အဘယ်ကြောင့် ငါ့အားမကြားသနည်း။ ဤအရာ၌ ပြုအပ်သည်ကို ငါသည်သိအံ့ဟု ထိုကြွက်မကိုနှစ်သိမ့်စေ၍ သက်သက်သော ဖလ်ကျောက်ဖြင့်ဂူကိုပြု၍ ဆောင်ခဲ့၍ မိခင် သင်သည် ဤဖလ်ဂူသို့ဝင်ပြီးလျှင် လာတိုင်းလာတိုင်းကုန်သော ကြောင်တို့ကို ကြမ်းကြုတ်ကုန်သောစကားတို့ဖြင့် ခြိမ်းချောက်ကုန်လောဟု ဆို၏။ ထိုကြွက်မသည် ဖလ်ဂူ၌ဝင်၍နေ၏ ထိုအခါ တခုသောကြောင်သည် လာလတ်၍ ငါ့အား အသားကို ပေးလာဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ကြောင်ကို ကြွက်မသည် ဟယ် ကြောင်ပျက် ငါသည် သင်၏ အမဲဆောင်လော၊ မိမိသားသ္မီးတို့၏ အသားကို စားလောဟု ခြိမ်းချောက်၏။ ကြောင်သည် ဖလ်ဂူ၌ နေသည်ကိုမသိ၍ အမျက်၏အစွမ်းအားဖြင့် ကြွက်မကိုယူအံ့ဟု အဆောတလျှင် ပြေး၍ ရင်ဖြင့်ဖလ်ဂူကိုခတ်မိ၍ ထိုခဏ၌လျှင် ထိုကြောင်၏ ရင်သည်ကွဲ၏။ မျက်စိတို့သည် ထွက်သောအခြင်းအရာသို့ ရောက်ကုန်သည် ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုကြောင်သည် ထိုခဏ၌လျှင် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်၍ တင့်အပ်သော ဖုံးကွယ်ရာအရပ်၌ လဲ၏။ ဤနည်းဖြင့် နောက်ကြောင်သုံးကောင်သည်လည်း အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်၏။ ဤသို့လျှင် လေးခုကုန်သောကြောင်တို့သည် အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်ကုန်၏။ ထိုအခါမှစ၍ ကြွက်မသည် ဘေးမရှိသည်ဖြစ်၍ ဘုရားလောင်းအား နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း နှစ်သပြာသုံးသပြာတို့ကို ပေး၏။ ဤသို့ အစဉ်သဖြင့် အလုံးစုံသောဥစ္စာသည် ဘုရားလောင်း၏ဥစ္စာ ဖြစ်၏။ ထိုနှစ်ယောက်သော သူတို့သည် အသက်ထက်ဆုံး ချစ်ခြင်းကိုမပျက်စေမူ၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ဘုရားဖြစ်တော်မူ၍-

၁၃၇။ ယတ္ထေကော လဘတေ ဗဗ္ဗု၊ ဒုတိယော တတ္ထ ဇာယတိ။
တတိယော စ စတုတ္တာ စ၊ ဣဒံ တေ ဗဗ္ဗုကာ ဗိလံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။

၁၃၇။ ယတ္ထ၊ အကြင်အရပ်၌။ ဧကော ဗဗ္ဗု၊ တခုသောကြောင်သည်။ မူသိကံ ဝါ၊ ကြွက်မကို၎င်း။ မံသံ ဝါ၊ အသားကို၎င်း။ လဘတေ၊ ရ၏။ တတ္ထ၊ ထိုအရပ်၌။ ဒုတိယော၊ နှစ်ခုမြောက်သော ကြောင်သည်။ ဇာယတိ၊ ဖြစ်၏။ တတိယော စ၊ သုံးခုမြောက်သော ကြောင်သည်လည်း။ ဇာယတိ၊ ဖြစ်၏။ စတုတ္ထာ စ၊ လေးခုမြောက်သော ကြောင်သည်လည်း ဇာယတိ၊ ဖြစ်၏။ တေ ဗဗ္ဗုကာ၊ ထိုကြောင်တို့သည်။ ဣဒံ ဗိလံ၊ ဤဖလ်ဂူကို။ ဥရေန၊ ရင်ဖြင့်။ ပဟရိတွာ၊ ခတ်မိ၍။ ဇီဝိတက္ခယံ၊ အသက်ကုန်ခြင်းသို့။ ပတ္တာ၊ ရောက်ကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ လေးယောက်ကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ထိုအခါ ကြောင် လေးကောင်တို့ ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ကာဏမာတာသည် ထိုအခါ ကြွက်မဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ ကျောက်သွေးသော ရွဲသမားဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။