မဟာပန္ထကတ္ထေရဝတ္ထု
၂၄။ အရှင်မဟာပန္ထကမထေရ် ဝတ္ထု
ယဿ ရာဂေါစအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အရှင်မဟာပန္ထကကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ရှင်မဟာပန်အား ဒေါသမရှိခြင်း
ထိုရှည်သောသက်တော်ရှိသော မဟာပန္ထကသည် လေးလတို့ဖြင့် တစ်ခုသောဂါထာကို လေ့လာခြင်းကို ပြုခြင်းငှာ မတတ်နိုင်သော ရှင်စူဠပန္ထကကို “သင်သည် သာသနာတော်၌လည်း မထိုက်တန်၊ လူ၏စည်းစိမ်ချမ်းသာမှလည်း ဆုတ်ယုတ်၏။ သင့်အား ဤသာသနာတော်၌ နေခြင်းဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း။ ဤသာသနာတော်မှ ထွက်သွားချေတော့လော့”ဟု ကျောင်းမှနှင်ထုတ်၍ တံခါးကို ပိတ်ထားလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် “ငါ့ရှင်တို့- မဟာပန္ထကမထေရ်သည် ဤမည်သောအမှုကို ပြုလုပ်ဘိ၏။ ရဟန္တာတို့အား အမျက်ဒေါသထွက်ခြင်းသည် ဖြစ်ဘိယောင်တကား”ဟု စကားကို ဖြစ်စေကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- ယခု ငါဘုရား ကြွလာဆဲဖြစ်သောအခါ၌ အဘယ်မည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်း”ဟု မေးတော်မူသောကြောင့် “ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးကြပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ရဟန္တာတို့အား ရာဂအစရှိသော ကိလေသာတို့သည် မရှိကြကုန်၊ ငါဘုရား၏ သားတော်ဖြစ်သော မဟာပန္ထကသည် အကျိုးစီးပွားကို ရှေးရှုခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း၊ အကြောင်းကို ရှေးရှုခြင်းဖြင့်လည်းကောင်း ပြုလုပ်ဘိ၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
သာသပေါရိဝ အာရဂ္ဂါ၊ တမဟံ ဗြူမိ ဗြာဟ္မဏံ။
အာရဂ္ဂါ၊ ပွတ်ဆောက်ဖျားမှ။ သာသပေါရိဝ၊ မုန်ညင်းစေ့ကဲ့သို့။ ယဿ၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်အား။ ရာဂေါ စ၊ ရာဂကိုလည်းကောင်း။ ဒေါသော စ၊ ဒေါသကိုလည်းကောင်း။ မာနော စ၊ ငါဟူသော ထောင်လွှားခြင်းကိုလည်းကောင်း။ မက္ခော စ၊ သူ၏ကျေးဇူးကို ချေဖျက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း။ ပါတိတော၊ ကျစေအပ်ပြီ။ ဝါ၊ ချအပ်ပြီ။ တံ၊ ထိုသူကို။ အဟံ၊ ငါဘုရားသည်။ ဗြာဟ္မဏံ၊ ဗြာဟ္မဏဟူ၍။ ဗြူမိ၊ ဟောတော်မူ၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။