ရောဟိဏိဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၅။ ရောဟိဏီဇာတ်

အမိ၌ယင်အုံသည်ကို ကျည်ပွေ့ဖြင့်ရိုက်ခတ်၍ အမိသေသောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် သေယျာ အမိတ္တော အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ ရောဟိဏီဇာတ်ကို သာဝတ္ထိပြည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အနာထပိဏ်သူဌေး၏ တယောက်သော ကျွန်မကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ အနာထပိဏ်သူဌေးအား တယောက်သော ရောဟိဏီမည်သောကျွန်မသည် ဖြစ်သတတ်၊ ထိုရောဟိဏီမည်သောကျွန်မ၏ ကောက်နယ်ရာအရပ်၌ လာလတ်၍ အမိသည်အိပ်၏။ ထိုအမိအိုကို ယင်တို့သည်ခြံရံကုန်လျက် အပ်ဖြင့်ထိုးဘိသကဲ့သို့ကိုက်ကုန်၍ ထိုအမိအိုသည် သ္မီးကို ချစ်သ္မီး ငါ့ကို ယင်တို့သည်ကိုက်ကုန်၏။ ထိုယင်တို့ကို မြစ်လောဟု ဆို၏။ ထိုရောဟိဏီမည်သောသီးသည် မြစ်အံ့ဟု ကျည်ပွေ့ကိုချီ၍ အမိ၏ကိုယ်၌ ယင်တို့ကိုသတ်၍ ပျက်စီးခြင်းသို့ရောက်စေအံ့၊ ဤသို့နှလုံးသွင်း၍ အမိကိုကျည်ပွေ့ဖြင့်ခတ်၍။ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်စေ၏။ ထိုအမိကိုမြင်၍ ငါ၏အမိသည်သေပြီဟု ငိုအံ့သောင်ာ အားထုတ်၏။ ထိုအကြောင်းကို သူဌေးအား ကြားကုန်၏။ သူဌေးသည် ထိုကျွန်မ၏ အလောင်းကောင်ကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းကိစ္စကိုပြုစေ၍ ကျောင်းသို့သွား၍ အလုံးစုံသောထိုအကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရားအား ကြားလျှောက်၏။ မြတ်စွာဘုရားလည်း သူကြွယ် ဤရောဟိဏီမည်သော ကျွန်မသည် အမိ၏ထိုကိုယ်၌ ယင်တို့ကိုမြစ်အံ့ဟု ယခုအခါ၌သာလျှင် ကျည်ပွေ့ဖြင့် အမိကို သတ်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း သတ်ဘူးသည်သာလျှင် တည်းဟုမိန့်တော်မူ၍ ထိုသူကြွယ်သည် တောင်းပန်အပ်သည်ဖြစ်၍ အတိတ်ကိုဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... သူကြွယ်လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုလတ်သည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် သူဌေးမျိုး၌ဖြစ်၍ အဘလွန်သဖြင့် သူဌေးအရာသို့ရောက်၏။ ထိုသူဌေးအားလည်း ရောဟိဏီမည်သည်သာလျှင်ဖြစ်သော ကျွန်မသည်ဖြစ်၏။ ထိုကျွန်မသည်လည်း မိမိ၏ ကောက်နယ်ရာအရပ်သို့လာလတ်၍ အိပ်သောအမိကို ယင်တို့သည် အုံကုန်သည်ဖြစ်၍ ချစ်သ္မီး ယင်တို့ကိုမြစ်လော၊ ဤသို့ ဆိုအပ်သည်ဖြစ်၍ ဤအတူလျှင် ကျည်ပွေ့ဖြင့်ခတ်၍ အသက် ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်စေပြီး၍ ငိုအံ့သောငှာ အားထုတ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုအကြောင်းကို ကြား၍ ဤလောက၌ ရန်သူဖြစ်သော်လည်း ပညာရှိသည်သာလျှင် မြတ်၏။ ဤသို့ ကြံ၍... -

၄၅။ သေယျော အမိတ္တော မေဓာဝီ၊ ယဉ္စေ ဗာလာနုကမ္ပကော။
ပဿ ရောဟိဏိကံ ဇမ္မိံ၊ မာတရံ ဟန်တွန သောစတိ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၅။ ယဉ္စေ-ယော နာမ၊ အကြင်အမည်ရှိသော။ အနုကမ္ပကော၊ အဆွေခင်ပွန်းဖြစ်သော။ ဗာလော၊ သူမိုက်သည်။ အတ္ထိ၊ ရှိ၏။ တတော၊ ထိုသူမိုက်ထက်။ သတဂုဏေန၊ အဆအရာဖြင့်။ သဟဿဂုဏေန၊ အဆအထောင်ဖြင့်။ သတသဟဿဂုဏေန၊ အဆအသိန်းဖြင့်။ မေဓာဝီ၊ ပညာရှိသည်။ အမိတ္တော၊ ရန်သူဖြစ်ငြားသော်လည်း။ သေယျာ၊ မြတ်သေး၏။ အနုကမ္ပကော၊ အဆွေ ခင်ပွန်းဖြစ်သော။ ဗာလော၊ သူမိုက်သည်။ ယဉ္စေ သေယျော၊ မမြတ်သာလျှင်ကတည်း။ ဇမ္မိံ၊ ယုတ်မာသော။ ရောဟိဏိကံ၊ ရောဟိဏီကို။ ပဿ၊ ရှုလော။ ရောဟိဏီ၊ ရောဟိဏီသည်။ မာတရံ၊ အမိကို။ ဟန္တွာန၊ သတ်၍။ သောစတိ၊ စိုးရိမ်ရ၏။

ဘုရားလောင်းသည် ပညာရှိကိုချီးမွမ်းလျက် ဤဂါထာဖြင့် တရားဟော၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် သူကြွယ် ဤရောဟိဏီသည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ယင်တို့ကိုသတ်အံ့ဟူ၍ အမိကိုသတ်သည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း သတ်ဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု ဤ ဓမ္မဒေသနာကိုဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ ရောဟိဏီ၏အမိသည် ထိုအခါ ရောဟိဏီ၏အမိ ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ရောဟိဏီသည် ထိုအခါ ရောဟိဏီ ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ သူဌေးကြီးဖြစ်ဘူးပြီဟု ဤသို့ ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။