သမုဂ္ဂဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၁၀။ သမုဂ္ဂဇာတ်

မိန်းမကို စောင့်ရှောက်နိုင်ခဲခြင်း အကြောင်း

ဟောတော်မူရာဌာန... နတ်နှင့်တကွသော လောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ကုတာ နု အာဂစ္ဆထ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤသမုဂ္ဂဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် ငြီးငွေ့သော ရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းကို ရဟန်း သင်သည် ငြီးငွေ့သောဟူသည် မှန်သလော ဟု မေးတော်မူ၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား မှန်ပေ၏ ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်း... အဘယ့်ကြောင့် မာတုဂါမကို တောင့်တသနည်း၊ ဤမာတုဂါမမည်သည်ကား ပေါင်းဖော်ခြင်းငှာ မထိုက်၊ ကျေးဇူးကို မသိတတ်၊ ရှေး၌ ဒါနောရက္ခိုသ်တို့သည်လည်း မျို၍ ဝမ်းဖြင့်ဆောင်၍လည်း မာတုဂါမကို စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ကုန်၊ တစ်ယောက်သော ယောကျ်ားကိုသာ မှီသည်ကို ပြုအံ့သောငှာ မတတ်နိုင်ကုန်၊ သင်သည် အဘယ်သို့ တတ်နိုင်လတ္တံ့နည်း ဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် ကာမတို့ကို ပယ်၍ ဟိမဝန္တာသို့ဝင်၍ ရသေ့ရဟန်းပြု၏။ အဘိညာဉ် သမာပတ်တို့ကို ဖြစ်စေ၍ သစ်သီးကြီးငယ်ဖြင့် မျှလျက်နေ၏။

ဒါနောနာရက္ခသ် လူမိန်းမယူ

ဘုရားလောင်း၏ ကျောင်းအနီး၌ တစ်ယောက်သော ဒါနောရက္ခိုသ်သည် နေ၏။ ထိုရက္ခိုသ်သည် ရံဖန်ရံခါ ဘုရားလောင်းသို့ ဆည်း ကပ်၍ တရားကို နာ၏။ တောအုပ်၌ လူတို့၏ သွားရာလမ်းမ၌ တည်၍ လာတိုင်းလာတိုင်းသော လူတို့ကို ဖမ်း၍စား၏။

ထိုကာလ၌ မြတ်သောအဆင်းကို ဆောင်သော ကာသိတိုင်းဝယ် တစ်ယောက်သော အမျိုးသမီးသည် မထင်ရှားသော ပစ္စန္တရွာ၌ ဖြစ်၏။ ထိုအမျိုးသမီးသည် တစ်နေ့သ၌ အမိအဘတို့အားဖူးမြင်အံ့သောငှာ သွား၍ ပြန်လာသောကာလ၌ အခြံအရံဖြစ်ကုန်သော လူတို့ကိုမြင်၍ ထိုဒါနောရက္ခိုသ်သည် ကြောက်မက်ဖွယ်သော အဆင်းဖြင့် ပြေးလာ၏။ လူတို့သည် ကြောက်ကုန်ရကား ကိုင်တိုင်းကိုင်တိုင်းသော လက်နက်တို့ကို စွန့်ပစ်၍ ပြေးကုန်၏။ ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ယာဉ်၌နေသော အဆင်းလှသော မာတုဂါမကိုမြင်၍ တပ်စွန်းသော စိတ်ရှိသည်ဖြစ်၍ ထိုမာတုဂါမကို မိမိဂူသို့ ဆောင်၍ မယားပြု၏။

ကြုတ်ထဲထည့် စောင့်ရှောက်

ထိုအခါမှစ၍ ထောပတ်, ဆား, ငါး, အမဲ အစရှိသည်တို့ကိုလည်းကောင်း၊ ချိုကုန်သော သစ်သီး ကြီးငယ်တို့ကိုလည်းကောင်း ဆောင်ခဲ့၍ ထိုမိန်းမကို မွေး၏။ အဝတ်တန်ဆာဖြင့် ထိုမိန်းမကို တန်ဆာဆင်၍ စောင့်ရှောက်အံ့သောငှာ ကြုတ်၌အိပ်စေ၍ ကြုတ်ကိုမျို၍ ဝမ်းဖြင့် လွယ်၏။ ထိုဒါနောရက္ခိုသ်သည် တနေ့သ၌ ရေချိုးလိုသည်၏ အဖြစ်ကြောင့် တစ်ခုသော ရေကန်သို့သွား၍ ကြုတ်ကိုအန်၍ ထိုမိန်းမကို ကြုတ်မှထုတ်၍ ရေချိုးစေ၍ နံ့သာလိမ်းကျံစေ၍ တန်ဆာတို့ဖြင့် တန်ဆာဆင်စေ၏။ အတန်ငယ် သင်၏ကိုယ်ကို အငွေ့ယူစေလော့ ဟု ထိုကြုတ်၏ အနီး၌ထား၍ မိမိသည် ရေဆိပ်သို့သက်၍ ထိုမိန်းမကို သင်္ကာခြင်း မရှိသည်ဖြစ်၍ အတန်ငယ် အဝေးသို့သွား၍ ရေချိုး၏။

ဝိဇ္ဇာဓိုရ်နှင့် ပြစ်မှား

ထိုကာလ၌ ဝါယုဿပုတ္တမည်သော ဝိဇ္ဇာဓိုရ်သည် သန်လျက်ကိုလွယ်၍ ကောင်းကင်ဖြင့် သွား၏။ ထိုမိန်းမသည် ထိုဝါယုဿပုတ္တ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကိုမြင်၍ လာလော့ဟု လက်အမှတ်ကို ပြု၏။ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်သည် လျင်မြန်စွာ ဆင်းသက်၏။ ထိုဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကို ထိုမိန်းမသည် ကြုတ်၌ထည့်၍ ဒါနောရက္ခိုသ်၏ လာခြင်းကို မျှော်လျက် ကြုတ်၏ အနား၌ ထိုင်၍နေ၏။ လာလတ်သော ထိုဒါနောရက္ခိုသ်ကို မြင်လတ်၍ ဒါနောရက္ခိုသ်အား မိမိကိုယ်ကိုပြ၍ ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ကြုတ်၏အနီးသို့ မရောက်မီလျှင် ကြုတ်ကိုဖွင့်၍ ကြုတ်တွင်းသို့ဝင်၍ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်၏ အပေါ်၌အိပ်၍ အဝတ်ကို ခြုံ၏။ ဒါနောရက္ခိုသ်သည် လာလတ်၍ ကြုတ်ကို မသုတ်သင်မူ၍ ငါ၏ မာတုဂါမသာလျှင် ရှိ၏ ဟူသော အမှတ်ဖြင့် ကြုတ်ကိုမျို၍ မိမိလိုဏ်သို့ သွားလတ်သော် ခရီးအကြား၌ ငါသည် ရှင်ရသေ့ကို မဖူးမြင်ရသည်မှာ ကြာပြီ၊ ယနေ့ သွား၍ ရှင်ရသေ့ကို ရှိခိုးအံ့ ဟု ကြံ၏။ ကြံပြီး၍ ရှင်ရသေ့ထံသို့ သွား၏။

၃-ယောက်သား လာကြသကိုး

ရှင်ရသေ့သည်လည်း အဝေးမှ လာလတ်သော ဒါနောရက္ခိုသ်ကိုမြင်၍ နှစ်ယောက်သော သူတို့သည် ဒါနောရက္ခိာသ်၏ ဝမ်း၌ ရှိသည်၏ အဖြစ်ကို သိ၍ စကားပြောလိုရကား-

၈၇။ ကုတော နု အာဂစ္ဆထ ဘော တယော ဇနာ၊
သွာဂတာ ဧထ နိသီဒထာသနေ။
ကစ္စတ္ထ ဘောန္တော ကုသလံ အနာမယံ၊
စိရဿမမ္ဘာဂမနံ ဟိ ဝေါ ဣဓ။

ဟူသော ရှေးဦးစွာသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၇။ ဘော တယေဇနာ၊ အို သုံးယောက်သောသူတို့။ တုမှေ၊ သင်တို့သည်။ ကုတာ၊ အဘယ်အရပ်မှ။ အာဂစ္ဆထ နု၊ လာကြကုန်သနည်း။ တုမှာကံ၊ သင်တို့၏။ အာဂတာ၊ လာခြင်းတို့သည်။ သွာဂတာ၊ ကောင်းသော လာခြင်းတို့တည်း။ ဧထ၊ လာကြကုန်လော့ အာသနေ၊ နေရာ၌။ နိသီဒထ၊ နေကြကုန်လော။ ဘောန္တော၊ အရှင်တို့။ တုမှာကံ၊ သင်တို့အား။ ကုသလံ အနာမယံ၊ ရောဂါကင်းခြင်းသည်။ ကစ္စိ အတ္ထ၊ ဖြစ်ကုန်၏လော။ ဣဓ၊ ဤငါ၏ အထံသို့။ ဝေါ၊ သင်တို့၏။ အဗ္ဘာဂမနံ၊ လာခြင်းသည်။ စိရဿံ ဟိ၊ ကြာမြင့်သလျှင်ကတည်း။

ဘယ့်နှယ် သုံးယောက်တုန်း

ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ထိုစကားကိုကြား၍ ရသေ့၏ အထံသို့ တစ်ယောက်တည်းသာလျှင် လာ၏။ ဤရသေ့သည်လည်း သုံးယောက်ဟူ၍ ဆို၏။ အဘယ်မူ၍ ဤရသေ့သည် ဤသို့ ဆိုလေသနည်း၊ သဘောကိုသိ၍ ဆိုသလော၊ ထိုသို့မဟုတ်မူ ရူး၍ ဆိုသလော ဟု ကြံ၍ ရှင်ရသေ့၏ အထံသို့ ဆည်းကပ်၍ တင့်အပ်လျောက်ပတ်စွာ နေ၍ ရသေ့နှင့်တကွ စကားပြောလိုရကား-

၈၈။ အဟမဝ ဧကော ဣဓ မဇ္ဇ ပတ္တော၊
န စာပိ မေ ဒုတိယော ကောစိ ဝိဇ္ဇတိ။
ကိမေဝ သန္ဓာယ တေ ဘာသိတံ ဣသေ၊
ကုတော နု အာဂစ္ဆထ ဘော တယော ဇနာ။

ဟူသော နှစ်ခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၈။ ဣသေ၊ ရှင်ရသေ့။ အဇ္ဇ၊ ယခု။ ဣဓ၊ ရှင်ရသေ့ထံသို့။ အဟမေဝ ဧကော၊ အကျွန်ုပ်တဈယောကျ တည်းသာလျှင်။ ပတ္တော၊ ရောက်လာ၏။ မေ၊ အကျွန်ုပ်အား။ ကောစိ၊ တစ်စုံတစ်ယောက်သော။ ဒုတိယော စာပိ၊ အဖော်သည်လည်း။ န ဝိဇ္ဇတိ၊ မရှိ။ ဘော တယော ဇနာ၊ အို သုံးယောက်သော သူတို့။ တုမှေ၊ သင်တို့သည်။ ကုတော၊ အဘယ်မှ။ အာဂစ္ဆထ နု၊ လာကုန်သနည်းဟူ၍။ ကိမေဝ၊ အဘယ်ကိုလျှင်။ သန္ဓာယ၊ ရည်၍။ တေ၊ သင်သည်။ ဘာသိတံ၊ ဆိုအပ်သနည်း။

သင်တို့ ၃-ယောက်

ရသေ့သည် အသင် ဒါနောရက္ခိုသ် ... စင်စစ်သဖြင့် သင်အား မာတုဂါမရှိသည် မဟုတ်လော ဟု ဆို၏။ အရှင်ဘုရား ရှိသည် မှန်၏ဟု ဒါ နောရက္ခိုသ်သည် ဆို၏။ ထိုသို့တပြီးကား နားထောင်လော့ဟု ဆို၍-

၈၉။ တုဝဉ္စ ဧကော ဘရိယာ စ တေ ပိယာ၊
သမုဂ္ဂပက္ခိတ္တနိကိဏ္ဏမန္တရေ။
သာ ရက္ခိတာ ကုစ္ဆိဂတာဝ တေ သဒါ။
ဝါယုဿ ပုတ္တေန သဟ တဟိံ ရတော။

ဟူသော သုံးခုမြောက်သော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၈၉။ အမ္ဘော ဒါနဝ၊ အို... ဒါနောရက္ခိုသ်။ တုဝဉ္စ၊ သင်သည်လည်း။ ဧကော၊ တစ်ယောက်တည်း။ တေ၊ သင်သည်။ ပိယာ၊ ချစ်စွာသော။ ဘရိယာ စ၊ မယားကိုလည်း။ အန္တရေ၊ အတွင်း၌။ သမုဂ္ဂပက္ခတ္တာနိကဏ္ဏံ၊ ကြုတ်၌ထည့်၍ မျိုထားအပ်၏။ တေ၊ သင်သည်။ သဒါ၊ အခါခပ်သိမ်း။ ရက္ခိတာ၊ စောင့်ရှောက်အပ်သော။ ကုစ္ဆိဂတာ စ၊ ဝမ်းတွင်း၌ ထားအပ်သည်လည်း ဖြစ်သော။ သာ ဘရိယာ၊ ထိုမယားသည်။ တဟိံ၊ ထိုသင့်ဝမ်းတွင်း၌။ ဝါယုဿပုတ္တေန၊ ဝါယုဿပုတ္တဝိဇ္ဇာဓိုရ်နှင့်။ သဟ၊ တကွ။ ရတော၊ မွေ့လျော်ပျော်ပါး၏။

(ဟရိဿ ပုတ္တေန- ဟူ၍လည်း ပါဌ်အချို့ ရှိ၏။ )

ဒါနောရက္ခိုသ် သင်သည် မတုဂါမကို တစ်ယောက် သော ယောကျ်ားနှင့်သာ ဆက်ဆံသည်ကို ပြုအံ့ ဟု ဝမ်းဖြင့်လည်းလွယ်လျက် မာတုဂါမ၏ သယောက်လင်ကိုလည်း လွယ်၍ သွား၏ဟု ရှင်ရသေ့သည် ဆို၏။

ကြုတ်ကိုအန်၍ ဖွင့်သော်

ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ထိုစကားကိုကြား၍ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်တို့သည်ကား မာယာများကုန်၏။ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်အား လက်၌ သန်လျက်ရှိခဲ့ငြားအံ့၊ ငါ၏ ဝမ်းကိုခွဲ၍ ပြေးလတ္တံ့ ဟု အလွန် ကြောက် သည်ဖြစ်၍ လျင်မြန်စွာ ကြုတ်ကိုအန်၍ ရှေ့မှာထား၏။

သဗ္ဗညူ မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်တော်မူပြီး၍ ထိုအကြောင်းကို ပြတော်မူအံ့သောငှာ-

၉၀။ သံဝိဂ္ဂရူပေါ ဣသိနာ ဝိယာကတော၊
သော ဒါနဝေါ တတ္ထ သမုဂ္ဂမုဂ္ဂိလိ။
အဒ္ဒက္ခိ ဘရိယံ သုစိမာလဓာရိနိံ၊
ဝါယုဿပုတ္တေန သဟ တဟိံ ရတံ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဟောတော်မူ၏။

၉၀။ ဘိက္ခဝေ၊ ရဟန်းတို့။ ဣသိနာ၊ ရသေ့သည်။ ဝိယာကတော၊ ဟောကြားအပ်သည်ရှိသော်။ သော ဒါနဝေါ၊ ထိုဒါနောရက္ခိုသ်သည်။ သံဝိဂ္ဂရူပေါ၊ ထိတ်လန့်သော သဘောရှိသည်ဖြစ်၍။ တတ္ထ၊ ထိုရသေ့အထံ၌။ သမုဂ္ဂံ၊ ကြုတ်ကို။ ဥဂ္ဂိလိ၊ အန်၏။ တဟိံ၊ ထိုကြုတ်၌။ ဝါယုဿပုတ္တေန၊ ဝါယုဿပုတ္တ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်နှင့်။ သဟ၊ တကွ။ ရတံ၊ မွေ့လျော်သော။ သုစိမာလဓာရိနိံ၊ စင်ကြယ်စွာသော ပန်းတို့ကိုပန်သော။ ဘရိယံ၊ မယားကို။ အဒ္ဒက္ခိ၊ မြင်၏။

ဝိဇ္ဇာဓိုရ် ထွက်ပြေးပြီ

ဝိဇ္ဇာဓိုရ်သည် ကြုတ်ကို ဖွင့်တည့်ခြင်းလျှင် မန္တရားကိုမန်း၍ သန်လျက်ကိုကိုင်၍ ကောင်းကင်သို့ ပျံ၏။

ဒါနောရက္ခသ်သည် ထိုဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကိုမြင်၍ ဘုရားလောင်းအား နှစ်သက်၍-

၉၁။ သုဒိဋ္ဌရူပမုဂ္ဂတပါနုဝတ္တိနာ၊
ဟီနာ နရာ ယေ ပမဒါဝသံ ဂတာ။
ယထာ ဟဝေ ပါဏရိဝေတ္ထ ရက္ခိတာ၊
ဒုဋ္ဌာ မယိ အညမဘိပ္ပမောဒယိ။

၉၂။ ဒိဝါ စ ရတ္တော စ မယာ ဥပဋ္ဌိတာ၊
တပဿိနာ ဇောတိရိဝါ ဝနေ ဝံသံ။
သာ ဓမ္မမုက္ကမ္မ အဓမ္မမာစရိ၊
အကိရိယရူပေါ ပမဒါဟိ သန္ထဝေါ။

၉၃။ သရီရမဇ္စျမှိ ဌိတာတိ မညဟံ၊
မယှံ အယန္တိ အသတံ အသညတံ။
သာ ဓမ္မမုက္ကမ္မ အဓမ္မမာစရိ၊
အကိရိယရူပေါ ပမဒါဟိ သန္ထဝေါ။

၉၄။ သုရက္ခိတံ မေတိ ကထံ နု ဝိဿသေ။
အနေကစိတ္တာသု နဟတ္ထိ ရက္ခဏာ။
ဧတာဟိ ပါတာလပပါတသန္နိဘာ၊
ဧတ္ထပ္ပမတ္တေ ဗျသနံ နိဂစ္ဆတိ၊

၉၅။ တသ္မာ ဟိ တေ သုခိနော ဝီတသောကာ၊
ယေ မာတုဂါမေဟိ စရန္တိ နိဿဋာ။
ဧတံ သိဝံ ဥတ္တမမာဘိပတ္ထယံ၊
န မာတုဂါမေဟိ ကရေယျ သန္ထဝံ။

ဟူသော ချီးမွမ်းခြင်းလျှင် ရှေ့သွားရှိကုန်သော ဤဂါထာတို့ကို ဆို၏။

၉၁။ ဘန္တေ ဣသိ၊ အရှင်ရသေ့။ ဥဂ္ဂတပါနုဝတ္တိနာ၊ ခြိုးခြံသောအကျင့်သို့ အစဉ်လိုက်သော။ တယာ၊ သင်ရှင်ရသေ့သည်။ ဣဒံ ကာရဏံ၊ ဤအကြောင်းကို။ သုဒိဋ္ဌရူပံ၊ ကောင်းစွာ မြင်အပ်သော သဘောရှိ၏။ ပမဒါဝသံ၊ မိန်းမနိုင်ငံသို့။ ဂတာ၊ လိုက်ကုန်သော။ နရာ၊ လူတို့သည်။ ဟီနာ၊ ယုတ်မာကုန်၏။ ယထာ ယာ ဣတ္ထီ၊ အကြင်မိန်းမကို။ မယာ၊ အကျွန်ုပ်သည်။ ဟဝေ၊ စင်စစ်။ ပါဏရိဝ၊ အသက်ကဲ့သို့။ ဧတ္ထ၊ ဤဝမ်းတွင်း၌။ ရက္ခိတာ၊ စောင့်ရှောက် အပ်၏။ သာ ဣတ္ထီ၊ ထိုမိန်းမသည်။ မယိ၊ အကျွန်ုပ်၌။ ဒုဋ္ဌာ၊ ပြစ်မှား၍။ အညံ၊ တစ်ပါးသော ယောကျ်ားကို။ အဘိပ္ပမောဒယိ၊ မွေ့လျော်စေ၏။

၉၂။ ဝနေ၊ တော၌။ ဝသံ- ဝသန္တေန၊ နေသော။ တပဿိနာ၊ ရသေ့သည်။ ဇောတိံ၊ မီးကို။ ဥပဋ္ဌိတာ ဣဝ၊ လုပ်ကျွေး သကဲ့သို့။ မယာ၊ အကျွန်ုပ်သည်။ ယာ ဣတ္ထီ၊ အကြင်မိန်းမကို။ ဒိဝါစ၊ နေ့၌ လည်းကောင်း။ ရတ္တော စ၊ ညဉ့်၌ လည်းကောင်း။ ဥပဋ္ဌိတာ၊ လုပ်ကျွေး၏။ သာ ဣတ္ထီ၊ ထိုမိန်းမသည်။ ဓမ္မံ၊ တရားကို။ ဩက္ကမ္မ၊ လွန်၍။ အဓမ္မံ၊ တရားမဟုတ်သည်ကို။ အစရိ၊ ကျင့်၏။ ပမဒါဟိ၊ မိန်းမတို့နှင့်။ သန္ထဝေါ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းကို။ အကိရိယရူပေါ၊ မပြုအပ်သော သဘောရှိ၏။

၉၃။ အဟံ၊ အကျွန်ုပ်သည်။ အသတိံ၊ မသူတော်သဘောနှင့် ပြည့်စုံသော။ အသညတံ၊ ကိုယ်နှုတ်နှလုံးကို မစောင့်ရှောက်သော မိန်းမကို။ အယံ၊ ဤမိန်းမသည်။ မယှံ၊ ငါ၏။ သရီရမဇ္ဈမှိ၊ ကိုယ်၏ အလယ်၌။ ဌိတာတိ၊ တည်၏ဟူ၍။ ဣတိ၊ ဤသို့။ အဟံ၊ အကျွန်ုပ်။ မညေ၊ ထင်မှတ်မိ၏။ သာ ဣတ္ထီ၊ ထိုမိန်းမသည်။ ဓမ္မံ၊ တရားကို။ ဩက္ကမ္မ၊ လွန်ကျူး၍။ အဓမ္မံ၊ တရားမဟုတ်သည်ကို။ အစရိ၊ ကျင့်၏။ ပမဒါဟိ၊ မိန်းမတို့နှင့်။ သန္ထဝေါ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းကို။ အကိရိယရူပေါ၊ မပြုအပ်သော သဘောရှိ၏။

၉၄။ မေ၊ ငါသည်။ သုရက္ခိတံ၊ ကောင်းစွာ စောင့်ရှောက်ခြင်းကို။ ကတံ၊ ပြုအပ်ပြီ။ ဣတိ၊ ဤသို့။ မာတုဂါမေ၊ မာတုဂါမ၌။ ပဏ္ဍိတော၊ ပညာရှိသည်။ ကထံ နု ဝိဿသေ၊ အဘယ်သို့လျှင် အကျွမ်းဝင်အံ့နည်း။ ဧတ္ထ၊ ဤမာတုဂါမ၌။ အနေကစိတ္တာသု၊ များသော ဆန်းကြယ်ခြင်းရှိကုန်သော မိန်းမတို့၌။ ရက္ခဏာ၊ စောင့်ရှောက်ခြင်းသည်။ န ဟိ အတ္ထိ၊ မရှိသည်သာလျှင်တည်း။ ဟိ သစ္စံ၊ မှန်၏။ ဧတာ၊ ထိုမိန်းမတို့သည်။ ပါတာလပပါတသန္နိဘာ၊ သမုဒ္ဒရာ၌ ဗလဝါမုခဟု ဆိုအပ်သာ ချောက်နှင့်တူကုန်၏။ ဧတ္ထ၊ ဤမာတုဂါမ၌။ ပမတ္တော၊ မေ့လျောသော သူသည်။ ဗျသနံ၊ ပျက်စီးခြင်းသို့။ နိဂစ္ဆတိ၊ ရောက်၏။

၉၅။ တသ္မာဟိ၊ ထို့ကြောင့်လျှင်။ ယေ၊ အကြင်ပညာရှိတို့သည်။ မာတုဂါမေဟိ၊ မိန်းမတို့မှ။ နိဿဋာ၊ ကင်းကုန်သည်ဖြစ်၍။ စရန္တိ၊ ကျင့်ကုန်၏။ တေ၊ ထိုပညာရှိတို့သည်။ သုခိနော၊ ချမ်းသာကုန်၏။ ဝီတသောကာ၊ စိုးရိမ်ခြင်း ကင်းကုန်၏။ ဥတ္တမံ၊ မြတ်သော။ သိဝံ၊ ငြိမ်းချမ်းသော။ ဧတံ၊ ထိုဈာန်ချမ်းသာကို။ အဘိပတ္ထယံ၊ တောင့်တသော သူသည်။ မာတုဂါမေဟိ၊ မာတုဂါမတို့နှင့်။ သန္ထဝံ၊ ပေါင်းဖော်ခြင်းကို။ န ကရေ၊ မပြုရာ။

ဤသို့ဆို၍ ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ဘုရားလောင်း၏ ခြေတို့၌ ရှိခိုး၍ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား အရှင်ဘုရားကိုမှီ၍ အကျွန်ုပ်သည် အသက်ကို ရအပ်၏။ ဤယုတ်မာသော အကျင့်ရှိသော မိန်းမသည် အကျွန်ုပ်အား ဝိဇ္ဇာဓိုရ်ကို သတ်စေ၏ ဟု ဆို၍ ဘုရားလောင်းအား ချီးမွမ်း၏။

မိန်းမကို ပြန်လွှတ်ပြီ

ဘုရားလောင်းသည်လည်း ဒါနောရက္ခိုသ်အား တရားဟော၍ ဤမိန်းမအား တစ်စုံတစ်ခုသော မကောင်းမှုကို သင် မပြုလင့်၊ သင်သည် သီလကို ယူလော့ ဟု ဆို၍ ပဉ္စသီတို့၌ တည်စေ၏။

ဒါနောရက္ခိုသ်သည် ငါကား ဝမ်းဖြင့်လွယ်ငြားသော်လည်း ထိုမိန်းမကို စောင့်ရှောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်၊ ငါမှတစ်ပါးသော အဘယ်သူသည် စောင့်ရှောက်နိုင်လတ္တံ့နည်း ဟု ထိုမိန်းမကို လွှတ်လိုက်၍ မိမိတောသို့လျှင် သွား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူ၍ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။ သစ္စာတို့ကို ပြတော်မူသည်၏ အဆုံး၌ ငြီးငွေ့သော ရဟန်းသည် သောတာပတ္တိဖိုလ်၌တည်၏။ အဘယ်သို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသနည်း ဟူမူကား- ယခုအခါ ငါဘုရားသည်သာလျှင် ထိုအခါ ဒိဗ္ဗစက္ခုရသေ့ ဖြစ်ဖူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။

စောင့်ရှောက်လျက်ပင်၊ ယုတ်မာချင်၊ များပင်မိန်းမတွေ

ဆယ်ခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော သမုဂ္ဂဇာတ်သည် ပြီး၏။

*****