အညတရတ္ထေရဝတ္ထု
၂၆။ မထင်ရှားသော မထေရ်တစ်ပါး ဝတ္ထု
ယောဓ ဒီဃံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အမှတ်မရှိသော မထေရ်တစ်ပါးကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
ပုဆိုးသူခိုးဟု အဆိုခံရခြင်း
သာဝတ္ထိပြည်၌ မိစ္ဆာအယူရှိသော ပုဏ္ဏားတစ်ယောက်သည် ကိုယ်၌ အနံ့ကိုယူအံ့သည်မှ ကြောက်သောကြောင့် အပေါ်ရုံ စုလျားပုဆိုးကိုပယ်၍ တင့်အပ်လျောက်ပတ်သော အရပ်၌ထားပြီးလျှင် အိမ်တံခါး၌ အပသို့ရှေ့ရှုပြု၍ နေလေ၏။ ထိုအခါ ရဟန္တာတစ်ပါးသည် ဆွမ်းဘုဉ်းပေးခြင်းကိစ္စကို ပြုပြီးသဖြင့် ကျောင်းသို့ ကြွသွားလတ်သည်ရှိသော် ထိုပုဆိုးကိုမြင်ရလျှင် ထိုမှဤမှ ကြည့်ရှုလတ်သော်လည်း တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုမျှ မမြင်ရသောကြောင့် “ဤပုဆိုးသည် အရှင်မရှိ၊ ပံ့သကူဖြစ်၏”ဟု ဓိဋ္ဌာန်ဆောက်တည်၍ ကောက်ယူလေ၏။ ထိုအခါ ထိုမထေရ်ကောက်ယူနေသည်ကို ပုဏ္ဏားမြင်တဲ့လျှင် ဆဲရေးကာ ချဉ်းကပ်၍ “ဦးပြည်းရဟန်း- သင်သည် ငါ့ပုဆိုးကို ခိုးယူဘိသည်”ဟု ဆိုလေ၏။ “ပုဏ္ဏား- ဤပုဆိုးကား သင့်ပုဆိုးလော”ဟု မေးလတ်သော် “ရဟန်း- ငါ့ပုဆိုးဟုတ်မှန်၏”ဟု ဆိုလေ၏။ “ငါသည် တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူကို မမြင်ရသောကြောင့် ပံ့သကူဟူသော အမှတ်သညာဖြင့် ယူမိ၏။ သင့်ပုဆိုး သင်ယူလော့”ဟု ဆို၍ ပုဏ္ဏားအားပေးပြီးလျှင် ကျောင်းသို့သွား၍ ရဟန်းတို့အား ထိုအကြောင်းကို ပြောကြားလေ၏။ ထိုအခါ မထေရ်၏စကားကို ကြားကြလျှင် ရဟန်းတို့သည် ထိုမထေရ်နှင့်အတူတကွ ပြက်ရယ်ကျီစယ်မှုကို ပြုကြကုန်လျက် “ငါ့ရှင်- အသို့နည်း၊ ပုဆိုးသည် ရှည်သလော၊ တိုသလော၊ ကြမ်းတမ်းထူထဲသလော့၊ သိမ်မွေ့နူးညံ့သလော”ဟု ပြောဆိုကြသဖြင့် “ငါ့ရှင်တို့- ရှည်သည်မူလည်းဖြစ်စေ၊ တိုသည်မူလည်းဖြစ်စေ၊ ကြမ်းတမ်းသည်မူလည်းဖြစ်စေ၊ သိမ်မွေ့နူးညံ့သည်မူလည်းဖြစ်စေ ငါ့အား ထိုပုဆိုးနှင့် နှစ်သက်တွယ်တာခြင်း မရှိပါ။ ပံ့သကူဟူသော အမှတ်သညာဖြင့် ပုဆိုးကို ကောက်ယူမိပါသည်”ဟု ပြန်ဆို၏။ ထိုစကားကို ကြားကြလျှင် ရဟန်းတို့သည် ဘုရားရှင်အား “မြတ်စွာဘုရား- ဤရဟန်းသည် မဟုတ်မမှန်သော စကားကိုဆို၍ အရဟတ္တဖိုလ်ကို ပြောကြားပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ကြားကြလေကုန်၏။ ဘုရားရှင်သည် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ဤရဟန်းသည် အဟုတ်အမှန်ကို ဆိုပေ၏။ ရဟန္တာတို့မည်သည်ကား သူတစ်ပါး၏ဥစ္စာကို မယူကြကုန်”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
လောကေ အဒိန္နံ နာဒိယတိ၊ တမဟံ ဗြူမိ ဗြာဟ္မဏံ။
ယော၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်။ ဒီဃံ ဝါ၊ ရှည်သည်မူလည်းဖြစ်သော။ ရဿံ ဝါ၊ တိုသည်မူလည်းဖြစ်သော။
အဏုံ ဝါ၊ ငယ်သည်မူလည်းဖြစ်သော။ ထူလံ ဝါ၊ ကြီးသည်လည်းဖြစ်သော။
သုဘံ ဝါ၊ ထိုက်တန်ကောင်းမြတ်သည်လည်းဖြစ်သော။ အသုဘံ ဝါ၊ မထိုက်တန် မကောင်းမြတ်သည်လည်းဖြစ်သော။ အဒိန္နံ၊ အရှင်မပေးအပ်သော သူ့ဥစ္စာကို။ ဣဓ၊ ဤလောက၌။ နာဒိယတိ၊ မယူ။ တံ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကို။ အဟံ၊ ငါဘုရားသည်။ ဗြာဟ္မဏံ၊ ဗြာဟ္မဏဟူ၍။ ဗြူမိ၊ ဟောတော်မူ၏။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။