ဣဿာပကတိတ္ထိဝတ္ထုဂါထာ
၂၂-နိရယဝဂ်
၆-ဣဿာပကတိတ္ထိဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
ကတဉ္စ သုကတံ သေယျော, ယံ ကတွာ နာနုတပ္ပတိ။
ဒုက္ကဋံ၊ မကောင်းမှုကို။ အကတံ၊ မပြုခြင်းသည်သာ။ သေယျော၊ ကောင်းမြတ် ၏။ ဒုက္ကဋံ၊ မကောင်းမှုသည်။ ပစ္ဆာ၊ အမှတ်ရရာ, နောက်အခါ၌။ တပ္ပတိ၊ ပူပန်ရ၏။ ဝါ၊ လောင်မြှိုက်၏။ ယံ၊ အကြင်ကောင်းမှုကို။ ကတွာ၊ ပြုမိ၍။ ဝါ၊ ပြုမိသောကြောင့်။ နာနုတပ္ပတိ (န+အနုတပ္ပတိ)၊ နောင်တတစ်ဖန် မပူပန်ရ။ (တံ) သုကတံ၊ ထိုကောင်းမှု ကို။ ကတံ စ၊ ပြုခြင်းသည်သာ။၁ သေယျော၊ ကောင်းမြတ်၏။ (ပါ-၃၁၄)
၁။ ကတဉ္စ။ ။ “အကတမေဝ”စသော အဖွင့်ကို ကြည့်၍ စ-ကို အဝဓာရဏအနက် ပေးသည်၊ ဗျတိရေကအနက်ယူ၍ “စ-ဗျတိရိက်ကား”ဟုလည်း ပေးနိုင်၏၊ ဒုတိယပါဒကို အနိ- ယမ, ပထမပါဒကို နိယမယူ၍ “(ယံ) ဒုက္ကဋံ-ကို၊ (ကတွာ-၍၊) ပစ္ဆာ-၌၊ တပ္ပတိ၊ (တံ) ဒုက္ကဋံကို၊ အကတံ-သည်၊ သေယျော”ဟုလည်း ပေးကြ၏။
တစ်နည်း။ ။ ဒုက္ကဋံ သုကတံတို့၌ ကတ္တားအနက်, အကတံ ကတံတို့၌ လက္ခဏအနက် ယူ၍ “ဒုက္ကဋံ-သည်၊ အကတံ-မပြုအပ်သော်သာ၊ သေယျော-၏၊ သုကတံ-သည်၊ ကတံ စ-ပြု အပ်သော်သာ၊ သေယျော”ဟုလည်း ပေးကြ၏(သံနိ၊၁၊၆၂)။
ယံနိယမတ္ထ။ ။ ယံကို နိယမတ္ထယူ၍ “သုကတံ-ကို၊ ကတံ စ-သာ၊ သေယျော၊ ယံ- ယင်းကောင်းမှုကို၊ ကတွာ နာနုတပ္ပတိ”ဟုလည်း ပေးနိုင်သည်၊ ဤနည်း၌ စသဒ္ဒါ ဗျတိရေက အနက်ယူလျှင် ပိုသင့်လျော်သည်။[ဒု နိန္ဒိတံ ကတံ ကရဏံ အဿာတိ ဒုက္ကဋံ(ဓာန်-ဋီ-၈၄)၊ အသောဘနံ ကတံ ဒုက္ကဋံ၊ ဒုဋ္ဌု ဝါ+ကတံ ဒုက္ကဋံ(နီတိသုတ္တ-၇၀၂)။ သုခံ ကရောတိ (ချမ်းသာကို ပြုတတ်၏), သောဘနံ ဝါ ကတံ ကရဏံ အဿာတိ သုကတံ(ဓာန်-ဋီ-၈၅)၊ သောဘနံ ကတံ သုကတံ၊ သုဋ္ဌု ဝါ ကတံ သုကတံ(နီတိသုတ္တ-၇၀၂)။]
ဣဿာပကတိတ္ထိဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။