ကဏ္ဍ:တျာချင်း

တျာ ဟူသောစကားသည် ချိုမြသာယာ ပျူငှာသိမ်မွေ့စွာဖွဲ့ဆိုရသော တေးကဗျာဟု အဓိပ္ပာယ် ရှိသည်။ ထိုသို့ သာယာချိုမြစွာသီဆိုရသော တေးကဗျာမျိုးဖြစ်သောကြောင့် တျာချင်း ဟု ခေါ်ကြသည်။ တျာဘွဲ့ဟူ၍လည်း ခေါ်ရိုးခေါ်စဉ် ရှိသည်။ တျာချင်းဆိုသည်မှာ မြန်မာ့ဂီတတွင် ထံ၊ တျာ၊ တေ၊ တျော စသော အသံစဉ်များရှိရာ သာယာ နာပျော်ဖွယ် 'တျာသံ' ဖြင့်သီဆိုရသော တေးကဗျာတမျိုးဖြစ်သည်ဟု မှတ်သားရသည်။ တျာချင်းကို တူရိယာ နှင့်တွဲဖက်၍ သီ ဆို တီး မှုတ် ရသော တေးသီချင်းအမျိုးအစားဟု ဆိုနိုင်သည်။ တျာချင်းသည် ပင်းယခေတ်လောက်တွင် စတင်ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။ တျာချင်းဟူခေါ်ရခြင်းအကြောင်းမှာ ဂီတသံ ရမျိုးရှိသည့် အနက် မည်သည့် အသံနှင့်မဆိုမူတည်၍ သီချင်းကိုတီးမှုတ်နိုင်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့တီးမှုတ်သောအသံကို မူတည်သံ (သို့) တျာသံဟုခေါ်သည်။ ထိုသို့ တျာသံဖြင့်စ၍တျာသံနှင့်ဆုံးသောသီချင်းကို တျာချင်းဟုခေါ်သည်။^[၁]

တျာချင်း ကာရန်ယူပုံ စနစ်သည် လေးချိုး ကာရန်ယူပုံစနစ်နှင့် ဆင်ဆင်တူသည်။ အက္ခရာစာလုံး အရေအတွက်နှင့် အသံသွား အသံလာ ထူးခြားသည်မှအပ လေးချိုးပုံသဏ္ဌာန်ပင် ဖြစ်သည်ဟု လွယ်အောင် မှတ်သားနိုင်သည်။ အဆုံး သတ်တိုင်း လေး ဟူသောစကားနှင့် ချရသည်။ ထို့နောက် မိမိနှစ်သက်သလောက် လေးချိုးပိုဒ်များကို ဆက်ကာ ဆက်ကာ ရေးနိုင်သည်။ တစ်ပိုဒ်နှင့်တစ်ပိုဒ်အချိတ်အဆက်မိစေရန် ယခင်အပိုဒ်၏ အဆုံးချ ကာရန်နှင့် နောက်တပိုဒ်၏ အစ ကာရန်ကို ချိတ်မိအောင်စပ်ဆိုရသည်။ တျာချင်း တပုဒ်လုံးကို အဆုံးသတ်လိုသောအခါ အပိုဒ်ငယ်ကလေးနှစ်ခုကို ဖွဲ့၍ အသံအရှိန်သတ်ရသည်။^[၂]

1. ↑ မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်း အတွဲ ၅
2. ↑ မိုးမခ မီဒီယာ စာနယ်ဇင်းအဖွဲ့မွ ထုတ်ဝေသော ကဗျာဆရာ တင်မိုး၏ မြန်မာကဗျာဖွဲ့နည်း၊(၂၀၁၁၊ ဩဂုတ်)