နက္ခတ္တဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၉။ နက္ခတ္တဇာတ်

မင်္ဂလာ၏ အန္တရာယ်ကိုပြုသော အကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလူကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် နက္ခတ္တံ ပတိမာနေန္တံ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤ နက္ခတ္တဇာတ်ကို ဇေတဝန် ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ်တယောက်သော အာဇီဝက ကိုအကြောင်း ပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ သာဝတ္ထိပြည်၌ တယောက်သော အမျိုးသ္မီးကို ဇနပုဒ်၌နေသော တယောက်သော အမျိုးသားသည် မိမိ၏သားဘို့တောင်း၍ ဤမည်သောနေ့ရက်၌ ယူအံ့၊ ဤသို့ နေ့ရက်ကိုမှတ်ပြီးလျှင် ထိုနေ့သည် ရောက်လတ်သည်ရှိသော် မိမိ၏ဆရာဖြစ်သောအာဇီဝကကို အရှင်ဘုရား ယနေ့အကျွန်ုပ်တို့သည် တခုသောမင်္ဂလာကိုပြုကုန်အံ့၊ နက္ခတ်သည် ကောင်းပါအံ့လောဟု မေးသတတ်၊ ထိုအာဇီဝကသည် ဤတကာကား ငါ့ကို ရှေးဦးစွာမမေးမူ၍ နေ့ရက်ကို မှတ်သား၍ ယခုမှမေးပြန်၏။ ထိုသို့ မေးသည်မူလည်းဖြစ်စေ ထိုတကာ၏ မင်္ဂလာကိုဖျက်အံ့၊ ဤသို့အမျက်ထွက်၍ ယနေ့နက္ခတ်မကောင်း၊ ယနေ့မင်္ဂလာကို မပြုလင့်၊ မင်္ဂလာကို အကယ်၍ ပြုကုန်အံ့၊ မင်္ဂလာကို ပြုသောသူအား ကြီးစွာသော ပျက်စီးခြင်းသည် ဖြစ်လတ္တံ့ ဟုဆို၏။ အမျိုးဖြစ်ကုန်သောလူတို့သည် ထိုအာဇီဝက၏ စကားကို ယုံကြည်၍ ထိုနေ့မသွားကုန်၊ သာဝတ္ထိပြည်၌ နေကုန်သော သူတို့သည် အလုံးစုံသောမင်္ဂလာကိရိယာကိုပြု၍ ဇနပုဒ်သားတို့ မလာသည်ကိုသိ၍ ထိုဇနပုဒ်သားတို့သည် ယနေ့ လာမည်ဟု နေ့ရက်ကိုမှတ်သားကုန်၏။ လာကား မလာကုန်၊ ငါတို့သည်လည်း များစွာကုန်သောရိက္ခာအမှုကို ပြုအပ်ကုန်ပြီ၊ ထိုဇနပုဒ်သားတို့ဖြင့် ငါတို့အား အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ ငါတို့၏ သ္မီးကို တပါးသောသူတို့အား ပေးကုန်အံ့ဟု စီရင်ပြီးတိုင်းသာလျှင်ဖြစ်သောမင်္ဂလာဖြင့် သ္မီးကို တပါးသောအမျိုးသားအား ပေးကုန်၏။

ဇနပုဒ်သားတို့သည် နက်ဖြန်နေ့၌ လာလတ်၍ ငါတို့အား သတို့သ္မီးကို ပေးကုန်လောဟုဆိုကုန်၏။ ထိုအခါ ဇနပုဒ်သားတို့ကို သာဝတ္ထိမြို့သားတို့သည် ဇနပုဒ်၌နေကုန်သော အိမ်ရှင်ဖြစ်ကုန်သော သင်တို့မည်သည်ကား ယုတ်မာကုန်သောလူတို့တည်း၊ နေ့ရက်ကိုမှတ်သား၍ မထေမဲ့မြင်ပြုသဖြင့်မလာကုန်၊ လာမြဲအတိုင်းသောခရီးဖြင့်သာလျှင် ပြန်ကြကုန်လော၊ ငါတို့သည် တပါးကုန်သောသူတို့အား သတိုသ္မီးကိုပေးအပ်ပြီ၊ ဤသို့ရေရွတ်ကုန်၏။ ထိုဇနပုဒ်သားတို့သည် သာဝတ္ထိမြို့သားတို့နှင့်တကွ ခိုက်ရန်ကိုပြုကုန်၏။ သတိုးသ္မီးကိုမရမူ၍ လာမြဲတိုင်းသောခရီးဖြင့်သာလျှင် ပြန်ရကုန်၏။ ထိုအာဇီဝကသည်လည်း ထိုလူတို့၏ မင်္ဂလာ၏အန္တရာယ်ကို ပြုသောအဖြစ်သည် ရဟန်းတို့၏အတွင်း၌ ထင်ရှားသည်ဖြစ်၏။ ထိုရဟန်းတို့သည်လည်း တရားသဘင်၌ စည်းဝေးကုန်လျက် ငါ့သျှင်တို့ အာဇီဝကသည် အမျိုး၏ မင်္ဂလာအန္တရာယ်ကို ပြုအပ်၏ဟုပြောဆိုလျက် နေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ အဘယ်စကားဖြင့် စည်းဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူ၏။ ထိုရဟန်းတို့သည် ဤမည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်၏ဟု လျောက်ကုန်၏။ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌သာလျှင် ထိုအာဇီဝကသည် အမျိုး၏ မင်္ဂလာအန္တရာယ်ကို ပြုတတ်သည်မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဤအာဇီဝကသည် ထိုလူတို့အား အမျက်ထွက်၍ မင်္ဂလာ၏ အန္တရာယ်ကို ပြုဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်းပြုသည်ရှိသော် ဗာရာဏသီမြို့၌ နေကုန်သောသူတို့သည် ဇနပုဒ်၌နေကုန်သောသူတို့၏ သ္မီးကိုတောင်း၍ နေ့ရက်ကိုမှတ်သားပြီးမှ မိမိ၏ဆရာဖြစ်သော အာဇီဝကကို အရှင်ဘုရား ယနေ့ အကျွန်ုပ်တို့အား တခုသော မင်္ဂလာ ကိရိယာသည်ရှိ၏။ နက္ခတ်သည် ကောင်းပါ၏လောဟု မေးကုန်၏။ ထိုဆရာဖြစ်သောအာဇီဝကသည် ဤဒါယကာတို့သည် မိမိတို့၏အလိုအားဖြင့် နေ့ရက်ကိုမှတ်သားပြီးလျှင် ယခုမှ ငါ့ကိုမေးကုန်၏။ ဤသို့ အမျက် ထွက်၍ ယနေ့ ထိုသူတို့၏ မင်္ဂလာ၏ အန္တရာယ်ကို ပြုအံ့ဟု ကြံ၍ ယနေ့သည် နက္ခတ်မကောင်း၊ အကယ်၍ မင်္ဂလာကို ပြုကုန်ငြားအံ့၊ ကြီးစွာသော ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကုန်လတ္တံ့ဟု ဆို၏။ ထိုမြို့သားတို့လည် ဆရာအာဇီဝက၏ စကားကိုယုံကြည်၍ မလာကုန်၊ ဇနပုဒ်သားတို့သည် မြို့သားတို့၏ မလာခြင်းကိုသိကုန်၍ ထိုမြို့သားတို့သည် ယနေ့ နေ့ရက်ကို မှတ်သားပြီး၍လည်း မလာကုန်၊ ထိုမြို့သားတို့ဖြင့် ငါတို့အား အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ တပါးကုန်သောသူတို့အား သ္မီးကိုပေးကုန်အံ့ဟု တပါးသောသူတို့အား သ္မီးကိုပေးကုန်၏။ မြို့သားတို့သည် နက်ဖြန်နေ့၌ လာလတ်ကုန်၍ သတို့သ္မီးကို တောင်းကုန်၏။

ဇနပုဒ်သားတို့သည် မြို့၌နေကုန်သော သင်တို့မည်သည်ကား အရှက်အကြောက်မရှိကုန်သော အိမ်ရှင်သာလျှင်ဖြစ်ကုန်၏။ နေ့ရက်ကိုမှတ်သားပြီးမှ သ္မီးကိုမယူလာကုန်၊ ငါတို့သည် သင်တို့မလာသည်၏အဖြစ်ကြောင့် တပါးသောသူတို့အား ပေးကုန်ပြီဟု ဆိုကုန်၏။ ငါတို့သည် ဆရာအာဇီဝကကိုမေး၍ နက္ခတ်မကောင်းဤသို့သောစကားကိုကြား၍ မလာကုန်၊ ငါတို့အား သ္မီးကိုပေးကုန်လောဟု ဆိုကုန်၏။ ငါတို့သည် သင်တို့၏ မလာသည်၏အဖြစ်ကြောင့် တပါးသောသူတို့အား ပေးကုန်ပြီ၊ ယခုမှ ပေးအပ်ပြီးသောသတို့သ္မီးကို တဖန် အသို့ဆောင်ရကုန်အံ့နည်းဟု ဆိုကုန်၏။ ဤသို့လျှင် ထိုမြို့သား ဇနပုဒ်သားတို့သည် အချင်းချင်း ခိုက်ရန်ကိုပြုကုန်စဉ် တခုသောအကြောင်းနှင့် ဇနပုဒ်သို့သွားသော တယောက်သော မြို့နေပညာရှိသည် ငါတို့သည် ဆရာအာဇီဝကကို မေးကုန်၍ နက္ခတ်မကောင်းသည်၏အဖြစ်ကြောင့် မလာကုန်၊ ဤသို့ဆိုကုန်သော ထိုမြို့သားတို့၏စကားကိုကြား၍ နက္ခတ်သည် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း၊ သတို့သ္မီးကို ရသည်၏အဖြစ်သည်သာလျှင် နက္ခတ်မဟုတ်သလော၊ ဤသို့ ဆိုလို၍-

၄၉။ နက္ခတ္တံ ပတိမာနေန္တံ၊ အတ္ထော ဗာလံ ဥပစ္စဂါ၊
အတ္ထော အတ္ထဿ နက္ခတ္တံ၊ ကိံ ကရိဿန္တိ တာရကာ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၄၉။ နက္ခတ္တံ၊ နက္ခတ်ကို။ ပတိမာနန္တ၊ ငံ့လင့်သော။ ဗာလံ၊ သူမိုက်ကို။ အတ္ထော၊ သတို့သီးကိုရခြင်းဟူသော အကျိုးသည်။ ဥပစ္စဂါ၊ လွန်၏။ အတ္ထော၊ လိုအပ်သော အကျိုးသည်။ အတ္ထဿ၊ အလိုရှိတတ်သောသူ၏။ နက္ခတ္တံ၊ နက္ခတ်တည်း။ တာရကာ၊ ကောင်းကင်ကြယ်တို့သည်။ ကိံ အတ္ထံ၊ အဘယ်အကျိုးကို။ ကရိဿန္တိ၊ ပြုစေနိုင်ကုန်လတ္တံ့နည်း။

မြို့သားတို့သည် ခိုက်ရန်ကိုပြုကုန်၍ သတို့သ္မီးကို မရကုန်၍ လာခဲ့ကုန်၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့ ဤအာဇီဝကသည် ယခုအခါ၌သာလျှင် ထိုအမျိုး၏ မင်္ဂလာအန္တရာယ်ကို ပြုတတ်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ပြုဘူးသည်သာလျှင်တည်းဟု ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကိုစပ်၍ ယခုအခါ အာဇီဝကသည် ထိုအခါ ဆရာအာဇီဝက ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ထိုအမျိုးသားတို့သည်သာလျှင် ထိုအခါ ထိုအမျိုးသားတို့သည်သာလျှင် ဖြစ်ဘူးကုန်ပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်သာလျှင် ထိုအခါ ဂါထာကိုရွတ်၍ရပ်သော ပညာရှိသောယောက်ျား ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ဤသို့ ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။