ဘီရုကဇာတ်

by မင်္ဂလာဘုံကျော် ညောင်ကန်ဆရာတော်

၂။ ဘီရုကဇာတ်

ကိလေသာဖြင့် ဖျားယောင်းသည်ကို စောင်းလှည့်၍ မကြည့်ခြင်းကြောင့် မင်းအဖြစ်သို့ရောက်သောအကြောင်း

ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသောလောကကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ကုသလူပဒေသေ ဓိတိယာ ဒဠာယ စ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤဘီရုကဇာတ်ကို ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် အဇပါလညောင်ပင်ရင်း၌ မာရ်မင်းသ္မီးတို့၏ ဖျားယောင်းသည်ကို အကြောင်းပြု၍ ဤသုတ္တန်ကို ဟောတော်မူ၏။ ထိုစကားကို ချဲ့ဦးအံ့။ မြတ်စွာဘုရားသည် အစမှစ၍-

ဒဒ္ဒလ္လမာနာ အာဂဉ္ဆုံ၊ တဏှာ စ အရတီ ရဂါ။
တာ တတ္ထ ပနုဒီ သတ္ထာ၊ တူလံ ဘဋ္ဌံဝ မာလုတော။

ဟူ၍ ဟောတော်မူ၏။

တတ္ထ၊ ထိုအဇပါလ ညောင်ပင်ရင်း၌။ တဏှာ စ၊ တဏှာမည်သောနတ်သ္မီးသည်၎င်း။ အရတီ စ၊ အရတီမည်သော နတ်သ္မီးသည်၎င်း။ ရဂါ စ၊ ရဂါမည်သော နတ်သ္မီးသည်၎င်း။ ဒဒ္ဒလ္လမာနာ၊ ထွန်းပလျက်။ အာဂဉ္ဆုံ၊ လာကုန်၏။ မာလုတော၊ လေသည်။ ဘဋ္ဌံ၊ ကျသော။ တူလံ၊ လဲဝါဂွမ်းကို။ ပနုဒီ ဣဝ၊ လွှင့်သကဲ့သို့။ သတ္ထာ၊ မြတ်စွာဘုရားသည်။ တာ၊ ထိုမာရ်မင်းသ္မီးသုံးယောက်တို့ကို။ ပနုဒီ၊ ပယ်တော်မူ၏။

ဤသို့ အဆုံးတိုင်အောင် ထိုသုတ္တန်ကို ဟောတော်မူသော ကာလ၌ တရားသဘင်၌စည်းဝေးကုန်သော ရဟန်းတို့သည် ငါ့သျှင်တို့ မြတ်စွာဘုရားသည် မာရ်မင်းသ္မီးတို့သည် များစွာကုန်သော နတ်၌ဖြစ်ကုန်သော အဆင်းတို့ကိုဖန်ဆင်း၍ ဖြားယောင်းအံ့သောငှါ ကပ်လာကုန်သည်တို့ကို မျက်စိတော်တို့ကိုလည်း ဖွင့်၍ ကြည့်တော်မမူ၊ မြတ်စွာဘုရားတို့၏ အစွမ်းတော်မည်သည်အံ့ဘွယ်ရှိစွ၊ ဤသို့ စကားကို ဖြစ်စေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် လာတော်မူလတ်၍ ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌ အဘယ်မည်သောစကားဖြင့် စည်း ဝေးကြကုန်သနည်းဟု မေးတော်မူလတ်၍ ဤ မည်သောစကားဖြင့် စည်းဝေးပါကုန်သည် ဟု နားတော်လျှောက်သည်ရှိသော် ရဟန်းတို့ ယခုအခါ၌ ခပ်သိမ်းသော အာသဝေါတို့ကိုကုန်စေ၍ သဗ္ဗညူအဖြစ်သို့ရောက်သော ငါဘုရားသည် မာရ်မင်းသ္မီးတို့ကို မကြည့်ခြင်းမည်သည်ကားအံ့ဘွယ်မရှိသေး၊ ငါသည် ရှေး၌ သဗ္ဗညုတဉာဏ်ကိုရှာစဉ် ကိလေသာနှင့် ယှဉ်သော ကာလ၌လည်း ဖန်ဆင်းအပ်သော နတ်၌ဖြစ်သေ အဆင်းကို ဣန္ဒြေတို့ကိုဖျက်၍ ကိလေသာ၏အစွမ်းအားဖြင့် မကြည့်မူ၍သာလျှင် သွား၍ မြတ်သောမင်းအဖြစ်သို့ ရောက်ဘူးပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။

အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာ ဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မည်သောမင်းသည် မင်း ပြုသည်ရှိသော် ဘုရားလောင်းသည် အစ်ကိုတထောင်တို့၏ ညီအငယ် ဖြစ်၏။ ဤသို့အစရှိသော အလုံးစုံသောစကားကို အောက် တေလပတ္တဇာတ်၌ ဆိုအပ်ပြီးသောနည်းဖြင့်သာလျှင် ချဲ့အပ်၏။

ထိုအခါ၌ကား တက္ကသိုလ်ပြည်၌နေကုန်သော သူတို့သည် မြို့ပစရပ်၌ ဘုရားလောင်းသို့ကပ်ပြီးသည်ရှိသော် တောင်းပန်၍ မင်းအဖြစ်ကိုအပ်နှင်း၍ အဘိသိက်သွန်ခြင်းကိုပြု၍ တက္က သိုလ်ပြည်၌ နေကုန်သောလူတို့သည် မြို့ကိုလည်း နတ်ပြည်ကဲ့သို့ မင်း၏နန်းတော်ကိုလည်း သိကြားနတ်မင်း၏ နန်းတော်ကဲ့သို့ တန်ဆာဆင်ကုန်၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်းသည် မြို့သို့ဝင်၍ မင်း၏နန်းတော်ဖြစ်သော ပြာသာဒ်မြတ်သောအပြင်၌ ကောင်းစွာဆောက်အပ်သော ထီးဖြူရှိသော မြတ်သောရတနာပလ္လင်သို့တက်၍ သိကြားနတ်မင်း၏ တင့်တယ်ခြင်း ကဲ့သို့သော တင့်တယ်ခြင်းဖြင့် နေ၏။ အမတ် ပုဏ္ဏား သူ ကြွယ်တို့သည်၎င်း မင်းသားတို့သည်၎င်း ခပ်သိမ်းသောတန်ဆာဖြင့် ဆင်ကုန်လျက် ခြံရံ၍ တည်ကုန်၏။

နတ်သ္မီးနှင့်တူကုန်သော ကခြင်း သီချင်း တီးမှုတ်ခြင်း၌ လိမ်မာကုန်သော မြတ်သောတင့်တယ်ခြင်းနှင့်ပြည့်စုံကုန်သော တသောင်း ခြောက်ထောင်ကုန်သော ကချေသည်မိန်းမတို့သည် ကခြင်း သီချင်း တီးမှုတ်ခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေကုန်၏။ သီချင်းသံ တီးမှုတ်သံဖြင့် မင်း၏ နန်းတော်သည် မိုဃ်း၏ထစ်ကြိုးသံဖြင့်ပြည့်သော မဟာသမုဒြာဝှမ်းကဲ့သို့ တပြိုင်နက် တချက်တည်း အုတ်အုတ်ကျက်ကျက် ဖြစ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် မိမိ၏အသရေ တင့်တယ်ခြင်းအစုကို ကြည့်လျှက်လျှင် ငါသည် ထိုဘီလူး မတို့သည် ဖန်ဆင်းအပ်သော နတ်၌ဖြစ်သောအဆင်းကို အကယ်၍ ကြည့်ငြားအံ့၊ အသက်ကုန်ခြင်းသို့ရောက်သည် ဖြစ်ရာ၏။ ဤတင့် တယ်ခြင်း အသရေအစုကိုမမြင်ရရာ၊ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ၏ အဆုံးအမ၌ တည်သည်၏အဖြစ်ကြောင့် ငါသည် ဤမင်းအဖြစ်ကို ရအပ်၏ဟု ကြံ၏။ ဤသို့ ကြံပြီး၍ ဥဒါန်းကို ကျူးလိုရကား-

၁၃၂။ ကုသလူပဒေသေ ဓိတိယာ ဒဠာယ စ၊
အနိဝတ္တိတတ္တာ ဘယဘီရုတာယ စ။
န ရက္ခသီနံ ဝသမာဂမိမှသေ။
သ သောတ္ထိဘာဝေါ မဟတာ ဘယေန မေ။

ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။

၁၃၂။ ကုသလူပဒေသေ၊ လိမ်မာကုန်သော အရှင်ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့၏ အဆုံးအမ၌။ ဒဠှာယ၊ မြဲသောအားဖြင့်။ ဓိတိယာ စ၊ လုံ့လပြုခြင်းကြောင့်၎င်း။ ဘယဘီရုတာယ၊ စိတ်၏ထိတ်လန့်ခြင်း ကိုယ်၏ တုန်လှုပ်ခြင်းဖြင့်။ အနိဝတ္တိတာ စ၊ မဆုတ် မနစ်သည်၏ အဖြစ်ကြောင့်၎င်း။ ရက္ခသီနံ၊ ဘီ လူးမ၏။ ဝသံ၊ နိုင်ငံသို့။ န အာဂမိမှသေ၊ မလိုက်ကုန်။ မေ၊ ငါ့အား။ မဟတာ၊ ကြီးစွာသော။ ဘယေန၊ ဘေးမှ။ သ သောတ္ထိဘာဝေါ၊ ထိုချမ်းသာခြင်းသည်။ ဇာတော၊ ဖြစ်၏။

ဤသို့ ဘုရားလောင်းသည် ဤဂါထာဖြင့် တရားဟော၍ တရားသဖြင့်မင်းပြု၍ အလှူအစရှိကုန်သောကောင်းမှုတို့ကိုပြု၍ ကံအားလျော်စွာ လား၏။

ဇာတ်ပေါင်း... မြတ်စွာဘုရားသည် ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ တက္ကသိုလ်ပြည်သို့သွား၍ မင်းအဖြစ်သို့ရောက်သော မင်းသား ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကိုပေါင်းတော်မူ၏။