သမ္ဗဟုလအဓိမာနိကဘိက္ခုဝတ္ထု

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၄။ များစွာသော အဓိမာနိက ရဟန်းတို့ဝတ္ထု

ယာနိမာနိအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အရဟတ္တဖိုလ်ကို ရပြီဟု အထင်ရှိကုန်သော များစွာသော ရဟန်းတို့ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

သုသာန်၏ ကျေးဇူး

ငါးရာကုန်သော ရဟန်းတို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်၌ ကမ္မဋ္ဌာန်းယူ၍ တောသို့ သက်ဝင်သဖြင့် မဆုတ်မနစ် လုံ့လကြိုးကုတ် အားထုတ်ကြကုန်သည်ရှိသော် ဈာန်ကိုဖြစ်စေပြီးလျှင် ကိလေသာတို့၏ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်း မရှိသဖြင့် “ငါတို့အား ရဟန်းကိစ္စပြည့်စုံပြီ၊ မိမိရအပ်သော ဂုဏ်ကျေးဇူးကို မြတ်စွာဘုရားအား လျှောက်ကြားကြကုန်စို့အံ့”ဟု တိုင်ပင်ကာ ပြန်ကြွလာကြ ကုန်သတတ်။ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုရဟန်းတို့ အပြင်တံခါးမုခ်ဦးသို့ ရောက်သောကာလ၌သာလျှင် အရှင်အာနန္ဒာကို “ချစ်သားအာနန္ဒာ- ထိုရဟန်းတို့ဝင်လာ၍ ငါဘုရားကို ဖူးမြင်ခြင်းဖြင့် ပြုဖွယ်အမှုမရှိသေး၊ သူကောင်စွန့်ပစ်ရာ သုသာန်သို့သွား၍ ထိုသုသာန်မှ ပြန်လာပြီးမှ ငါဘုရားကို ဖူးမြင်ကြစေကုန်လော့”ဟု မိန့်တော်မူလေ၏။ ရှင်အာနန္ဒာမထေရ်သည် သွား၍ တိုရဟန်းတို့အား ထိုအကြောင်းကို ပြောကြားလေ၏။ ငါးရာသောရဟန်းတို့သည် “ငါတို့အား သူကောင်စွန့်ပစ်ရာ သုသာန်ဖြင့် အဘယ်အကျိုးရှိအံ့နည်း”ဟု မဆိုကြမူ၍သာလျှင် “အရှည်ကိုမြင်တော်မူလေ့ရှိသော ဘုရားသဗ္ဗညုသည် အကြောင်းတစ်စုံတစ်ရာကို မြင်တော်မူအပ်သည်ဖြစ်လတ္တံ့”ဟု နှလုံးပြုလျက် သူကောင်စွန့်ပစ်ရာသုသာန်သို့ သွားကြပြီးလျှင် ထိုသုသာန်၌ အကောင်ပုပ်တို့ကို ကြည့်ရှုတွေ့မြင်ကြရကုန်သည်ရှိသော် တစ်ရက် နှစ်ရက်ခန့်လောက်က ပစ်ထားအပ်ကုန်သော အကောင်ပုပ်တို့၌ အရိုးစုဟု အဋ္ဌိကသညာကိုရ၍ ထိုခဏ၌ ပစ်ထားအပ်ကုန်သော လတ်ဆတ်သော ကိုယ်တို့၌ တပ်နှစ်သက်ခြင်း ရာဂကို ဖြစ်စေမိကြလေကုန်၏။ ထိုခဏ၌ မိမိတို့၏ ညစ်နွမ်းခြင်း ကိလေသာရှိသည်အဖြစ်ကို သိကြရလေကုန်၏။ ဘုရားရှင်သည် ဂန္ဓကုဋိတိုက်တော်၌ သီတင်းသုံး နေတော်မူလျက်သာလျှင် ရောင်ခြည်တော်ကို နှံ့စေတော်မူသဖြင့် ထိုရဟန်းတို့၏ မျက်မှောက်၌ စကားပြောဟောတော်မူဘိသကဲ့သို့ “ချစ်သားရဟန်းတို့- သင်တို့အား ဤသို့သဘောရှိသော အရိုးစုအပေါင်းကို မြင်ရ၍ ရာဂဖြင့် နှစ်သက်ခြင်းကို ဖြစ်စေခြင်းငှာ သင့်တော် လျော်ကန်ကောင်းအံ့လော”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၁၄၉] ယာနိမာနိ အပတ္တာနိ၊ အလာဗူနေ၀ သာရဒေ။
ကာပေါတကာနိ အဋ္ဌီနိ၊ တာနိ ဒိသွာန ကာ ရတိ။

ယာနိမာနိ အဋ္ဌီနိ၊ အကြင်အရိုးစုတို့ကို။ အပတ္တာနိ၊ စွန့်ပစ်အပ်ကုန်၏။ သာရဒေ-သာရဒါနိ၊ တန်ဆောင်မုန်းလ သာရဒကာလ၌ လေနေပူဖြင့် ထိခိုက်အပ်ကုန်သော။ အလာဗူနေဝ၊ ထိုထိုအရပ်၌ ဖရိုဖရဲဖြန့်ကြဲသော ဘူးတောင်းတို့ကဲ့သို့ ဖြစ်ကုန်သော။ ကာပေါတကာနိ၊ ခို၏အဆင်းနှင့်တူသော အဆင်းရှိကုန်သော။ တာနိ အဋ္ဌီနိ၊ ထိုအရိုးစုတို့ကို။ ဒိသွာန၊ မြင်ရ၍။ တုမှာကံ၊ သင်တို့အား။ ရတိ၊ မွေ့လျော်ခြင်းသည်။ ကာ၊ အဘယ်အကျိုးရှိနိုင်အံ့နည်း။

(ဆောင်းဥတု၌ နှစ်လစီ ဟေမန္တဥတု၊ သိသိရဥတု နှစ်ပါး။ ထို့အတူနွေဥတု၌ ဝသန္တဥတု၊ ဂိမှဥတုနှစ်ပါး၊ မိုးဥတု၌ ဝဿာနဥတု၊ သာရဒဥတုနှစ်ပါး။ ပေါင်း ဥတုငယ် ခြောက်ပါးရှိသဖြင့် တော်သလင်းလဆုတ် တစ်ရက်မှ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့် တိုင်အောင်သော ကာလသည် သာရဒကာလမည်၏။)

ဒေသနာတော်၏ အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ ထိုရဟန်းတို့သည် တည်မြဲတိုင်းသာလျှင် အရဟတ္တဖိုလ်သို့ ရောက်သဖြင့် မြတ်စွာဘုရားကို လွန်စွာချီးမွမ်းကုန်လျက် လာလတ်၍ ရှိခိုးကြလေကုန်၏။