ဆဗ္ဗဂ္ဂိယဝတ္ထုဂါထာ -၂
၁၉-ဓမ္မဋ္ဌဝဂ်
၂-ဆဗ္ဗဂ္ဂိယဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
ခေမီ အဝေရီ အဘယော, ‘ပဏ္ဍိတော’တိ ပဝုစ္စတိ။
(ယော၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်။) ယာဝတာ၊ အကြင်မျှလောက်သော အကြောင်း ကြောင့်။ ဝါ၊ ဖြင့်။ ဗဟုံ၊ များစွာသော စကားကို။ ဝါ၊ များစွာ။ [ဂါထာ၌ ဆန်းကြောင့် နိဂ္ဂ ဟိတ်ကျေသည်။] ဘာသတိ၊ ပြောဆို၏။ (သော၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်။) တေန၊ ထိုအကြောင်း ကြောင့်။ ပဏ္ဍိတော၊ ပညာရှိသည်။ န ဟောတိ၊ မဖြစ်။ (ယော၊ သည်။) ခေမီ၊ ဘေးတို့၏ ကုန်ခြင်းရှိသည်။ အဝေရီ၊ ရန်မရှိသည်။ အဘယော၊ ဘေးမရှိသည်။ ဝါ၊ လူအပေါင်း၏ ဘေးမရှိရာသည်။ [နတ္ထိ ဘယံ ဧတဿ, ဧတသ္မာ ဝါတိ အဘယော။] (ဟောတိ၊ ၏။ သော၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကို။) ပဏ္ဍိတောတိ၊ ပညာရှိဟူ၍။ ပဝုစ္စတိ၊ ဆိုအပ်၏။ (ပါ-၂၅၈)
ဆဗ္ဗဂ္ဂိယဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။