မဟာဗုဒ္ဓဝင်/အခန်း- ၁၃
အခဏ်း-၁၃
ရဟန္တာခြောက်ကျိပ်ကို သာသနာပြု လွှတ်တော်မူခြင်းအကြောင်း
မြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားဖြစ်ပြီးနောက် ပဌမဝါကို ဣသိပတန မိဂဒါဝုန်တော၌ ဝါကပ်တော်မူ၍ ထိုမိဂဒါဝုန်တော၌ သီတင်းကျွတ် လပြည့်နေ့တိုင်အောင် နေတော်မူရာ တနေ့သ၌ မြတ်စွာဘုရားသည် ခြောက်ကျိပ်သော ရဟန္တာအရှင်မြတ်တို့ကို ခေါ်တော်မူပြီးလျှင်-
၅၂၈
“ရဟန်းတို့ .. ငါဘုရားသည် နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း, လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤတဏှာလောဘ ကိလေသာကျော့ကွင်း အလုံးစုံတို့မှ ကင်းရှင်း လွတ်မြောက်ခဲ့လေပြီ။ ရဟန်းတို့.. သင်တို့သည်လည်း နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း, လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤတဏှာ လောဘ ကိလေသာကျော့ကွင်း အလုံးစုံတို့မှ ကင်းရှင်း လွတ်မြောက်ကြလေပြီ။
ရဟန်းတို့.. သင်တို့သည် မြောက်မြားလှစွာသော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့၏ လောကီ လောကုတ္တရာ ချမ်းသာစီးပွါး ကောင်းကျိုးတရား ဖြစ်ပွါးရန် အရပ်ရှစ်မျက်နှာ ဒေသစာရီ လှည့်လည်သောအား (တနေ့လျှင် တယူဇနာ အလွန်ဆုံးထား၍) သွားကြကုန်လော့။ (လမ်းတကြောင်း ရဟန်းနှစ်ပါးပေါင်း၍ သွားခဲ့သော် တပါးက တရားဟောလျှင် ကျန်တပါးက အလုပ်မရှိ ဆိတ်ဆိတ်သာ ထိုင်နေရမည် ဖြစ်သောကြောင့်) လမ်းတကြောင်း၌ ရဟန်းနှစ်ပါးပေါင်း၍ မသွားကြကုန်လင့်။
ရဟန်းတို့.. သင်တို့သည် အစ အလယ် အဆုံး သုံးပါးအစုံ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံလျက် အနက်နှင့်လည်းပြည့်စုံ သဒ္ဒါပုဒ်ပါဌ် အက္ခရာနှင့်လည်း ပြည့်စုံသော တရားကို ဟောကြားကြကုန်လော့။ အပိုအလိုမရှိ ထက်ဝန်းကျင်ပြည့်စုံသော ဒုစရိုက်အညစ်အကြေးမှ ကင်းဝေးစင်ကြယ်သော သီလ သမာဓိ ပညာ သုံးပါးသိက္ခာ သာသနာတည်းဟူသော မြတ်သောအကျင့်ကို နတ်လူတို့အား ထင်ရှားပြကြကုန်လော့။
၅၂၉
ရဟန်းတို့.. ဉာဏ်ပညာမျက်စိ၌ ကိလေသာမြူမှုန် နည်းပါးကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည် များစွာ ရှိကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် တရားတော်ကို မနာကြားရလျှင် မဂ်ဖိုလ်တရားထူးကိုရခြင်းမှ ဆုံးရှုံးနစ်နာကြပေလိမ့်မည်။ တရားအချက် သဘောနက်ကို ပြက်ပြက်ထင်ထင် နားလည်သိမြင်ကြမည့် နတ်လူတို့သည်လည်း အထင်အရှား ပေါ်ပေါက်လာကြပေလိမ့်မည်။
ရဟန်းတို့.. ငါဘုရားသည်လည်း (ဤမိဂဒါဝုန်တောမှာပင် ကျောင်းကန်ပရိဝုဏ်ကောင်းများကို ဆောက်လုပ်စေကာ အလုပ်အကျွေး ဒါယကာတို့ ပစ္စည်းလေးပါးဖြင့် အပြုအစု အမှုအယုကို ခံယူကာ နေလိမ့်မည်မဟုတ်၊ စင်စစ်သော်ကား..) ရသေ့ညီနောင် ရှင်တထောင်တို့ကို ချေချွတ်ရန် တရားဟောရန် ဥရုဝေလတောအုပ်ရှိရာ သေနနိဂုံးသို့ သွားပေအံ့”-
ဟူ၍ သာသနာပြု စေလွှတ်စကား မိန့်ကြားတော်မူလေ၏။
(အထူးမှတ်သားရန်။ ။ဖော်ပြရာပါ မိန့်ခွန်းတော် စကားဝါကျ ၅-ပိုဒ်တို့အနက် တတိယစာပိုဒ်ပါ “အစ အလယ် အဆုံး သုံးပါးအစုံ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံလျက်” ဟူရာ၌ ကောင်းခြင်း (= ကလျာဏ)ဂုဏ်သည် သာသနာတော်၏ ကောင်းခြင်း (= ကလျာဏ)ဂုဏ် ဒေသနာတော်၏ ကောင်းခြင်း (= ကလျာဏ)ဂုဏ်ဟူ၍ နှစ်ပါးရှိ၏။
ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် သီလသည် သာသနာတော်၏ အစကောင်းခြင်းဂုဏ် မည်၏၊ သမထ ဝိပဿနာ မဂ်ဉာဏ်လေးပါးတို့သည် သာသနာတော်၏ အလယ်ပိုင်း ကောင်းခြင်းဂုဏ် မည်၏၊ ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တို့သည် သာသနာတော်၏ အဆုံးပိုင်း ကောင်းခြင်းဂုဏ် မည်၏။ ။(တနည်း) သီလ သမာဓိတို့သည် အစ, ဝိပဿနာဉာဏ် မဂ်ဉာဏ်တို့သည် အလယ်, ဖိုလ် နိဗ္ဗာန်တို့သည် အဆုံးပိုင်း ကောင်းခြင်းဂုဏ်မည်၏။ ။(တနည်း) သီလ သမာဓိ ဝိပဿနာဉာဏ်တို့သည် အစပိုင်း, မဂ်လေးပါးသည် အလယ်ပိုင်း, ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တို့သည် အဆုံးပိုင်း ကောင်းခြင်းဂုဏ် မည်၏။
၅၃၀
ဒေသနာတော်၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်ဟူရာ၌ လေးပါဒရှိသော ဂါထာဖြစ်လျှင် ပဌမပါဒသည် အစပိုင်း, ဒုတိယ တတိယပါဒတို့သည် အလယ်ပိုင်း, စတုတ္ထပါဒသည် အဆုံးပိုင်းကောင်းခြင်း မည်၏။ ငါးပါဒ ခြောက်ပါဒရှိသော ဂါထာဖြစ်လျှင် ပဌမပါဒသည် အစပိုင်း, နောက်ဆုံး (ပဉ္စမ ဆဋ္ဌ) ပါဒသည် အဆုံးပိုင်း, ကျန်သော (သုံးပါဒ လေးပါဒ)တို့သည် အလယ်ပိုင်း ကောင်းခြင်းမည်၏။ ။အနုသန္ဓေစကားစပ် တမျိုးသာရှိသော သုတ္တန်ဖြစ်ခဲ့လျှင် ထိုသုတ်၏နိဒါန်းသည် အစပိုင်း, ဣဒမဝေါစ အစရှိသော နိဂုံးစကားစုသည် အဆုံးပိုင်း, ကြွင်းကျန်သော စကားရပ်စုသည် အလယ်ပိုင်း ကောင်းခြင်းမည်၏။ အနုသန္ဓေစကားစပ် များစွာပါရှိသော သုတ္တန်ဖြစ်ခဲ့လျှင်လည်း နိဒါန်းသည် အစပိုင်း, ဣဒမဝေါစ အစရှိသော နိဂုံးစကားစုသည် အဆုံးပိုင်း, အလယ်၌ များစွာသော အနုသန္ဓေ စကားရပ်စုသည် အလယ်ပိုင်း ကောင်းခြင်းမည်၏။ သာသနာတော်၏ကောင်းခြင်း (= ကလျာဏ)ဂုဏ် သုံးမျိုးတို့အနက် တမျိုးမျိုးကိုဖြစ်စေ နှစ်မျိုး သုံးမျိုးလုံးကိုဖြစ်စေ ဖော်ပြသော တရားဒေသနာ ဂါထာသုတ္တန်တို့ကို ဆိုလိုသည်။)
မာရ်နတ်လာ၍ အဟန့်အတား ပြောကြားခြင်း
ဤသို့ မြတ်စွာဘုရားက ခြောက်ကျိပ်သော ရဟန္တာတို့ကို သာသနာပြု စေလွှတ်သောစကား မိန့်ကြားတော်မူသောအခါ မာရ်နတ်သားသည် “ဤရဟန်းကြီးဂေါတမသည် စစ်ကြီးတိုက်ရန် စီမံခန့်ခွဲသည့်အလား “လမ်းတကြောင်း၌ ရဟန်းနှစ်ပါးပေါင်း၍ မသွားကြလင့်၊ တရားကိုဟောကြ”ဟု ခြောက်ကျိပ်သော ရဟန္တာ သာသနာစစ်ဦးစီး သူရဲကောင်းကြီးများကို စေလွှတ်၍နေချေ၏။ ဤခြောက်ကျိပ်တို့အနက် တဦးဦးက တရားဟောလျှင်ပင် ငါ့စိတ်မှာ မသက်သာချေ၊ ရဟန်းကြီးဂေါတမ စီမံခန့်ခွဲသည့်အတိုင်း ခြောက်ကျိပ်သော ရဟန္တာတို့ တရားဟောကြမူကား အဘယ်မှာ ဖြစ်နိုင်အံ့နည်း၊ ငါသည် ယခုပင် ထိုရဟန်းကြီးဂေါတမကို ဟန့်တားပေအံ့”ဟု ကြံစည်၍ မြတ်စွာဘုရားထံမှောက်သို့ လာရောက်ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်-
၅၃၁
ဗဒ္ဓေါသိ သဗ္ဗပါသေဟိ၊
ယေ ဒိဗ္ဗာ ယေ စ မာနုသာ။
မဟာဗန္ဓနဗဒ္ဓေါသိ၊
န မေ သမဏ မောက္ခသိ။
အို ရဟန်းဂေါတမ.. သင်ကား နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း၊ လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤတဏှာလောဘ ကိလေသာကျော့ကွင်း အလုံးစုံတို့ဖြင့် ဖွဲ့မိပြီးသူ နှောင်မိပြီးသူ ဖြစ်ပေ၏။ ဘဝသုံးဆောင် အချုပ်ထောင်၌ ကိလေသာ အနှောင်အဖွဲ့တို့ဖြင့် တုပ်နှောင်ထားအပ်သူလည်း ဖြစ်ပေ၏။ အို ရဟန်းဂေါတမ.. (ထိုဆိုအပ်ပြီးသော အကြောင်းကြောင့်) သင်သည် ငါ၏ပိုင်စံ ဘဝသုံးပါးတည်းဟူသော နိုင်ငံမှ ဘယ်နည်းနှင့်မျှ လွတ်မြောက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်-
ဟူ၍ “ဤသို့ ပြောလိုက်လျှင် ဤရဟန်းကြီးသည် တပါးသော သတ္တဝါတို့အား သံသရာမှ လွတ်မြောက်ရန်အတွက် အားထုတ်မှု ပြုလိမ့်မည်မဟုတ်”ဟု အောက်မေ့မှတ်ထင်ကာ အဟန့်အတားစကား ပြောကြားလာလေ၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် မာရ်နတ်သားကို (ချင်းပြောချက်နှင့် ကိုယ်တော်၏ဖြစ်ရပ်တို့ မိုးနှင့်မြေပမာ ဝေးကွာလှကြောင်း မီးနှင့်ရေပမာ ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ဆန့်ကျင်လျက်ရှိကြောင်းကို ဖော်ပြတော်မူလိုသဖြင့်)–
မုတ္တာဟံ သဗ္ဗပါသေဟိ၊
ယေ ဒိဗ္ဗာ ယေ စ မာနုသာ။
မဟာဗန္ဓနမုတ္တောမှိ၊
နိဟတော တွမသိ အန္တက။
အယုတ်တမာ ဆိုးညစ်စွာသည့် မိစ္ဆာသူသတ် ဟယ် မာရ်နတ်.. ငါဘုရားကား နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော
၅၃၂
တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း, လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤအလုံးစုံသော တဏှာလောဘ ကိလေသာကျော့ကွင်းမှ ရှင်းရှင်းကြီး လွတ်မြောက်ပြီးသူ ဖြစ်ပေ၏။ ဘ၀သုံးဆောင် အချုပ်ထောင်၌ ကိလေသာ အနှောင်အဖွဲ့ကြီးတို့မှလည်း အပြီးလွတ်မြောက်ပြီးသူ မှန်ပေ၏။ ဤကိလေသာစစ်ပွဲ၌ သင့်ကို ငါကား အပြီးအပိုင် အနိုင်သတ်အပ်လေပြီ။ (သင်ကား အရှုံးကြီးရှုံးသူ ဖြစ်လေပြီ)-
ဟု ရဲရဲတောက်စကား မိန့်ကြားတော်မူသောအခါ တဖန်ထပ်၍ မာရ်နတ်က-
အန္တလိက္ခစရော ပါသော၊
ယွာယံ စရတီ မာနသော။
တေန တံ ဗာဓယိဿာမိ၊
န မေ သမဏ မောက္ခသိ။
အို ရဟန်းဂေါတမ.. အကြင် ရာဂတည်းဟူသော ကျော့ကွင်းသည် သတ္တဝါတို့၏ အတွင်းစိတ်ဓာတ်၌ ဖြစ်ပွါးကာ အဘိညာဏ်ရ ဈာနလာဘီ ကောင်းကင်ပျံ ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကိုသော်မှလည်း မလွတ်တန်း ဖွဲ့နှောင်နိုင်၏။ သင့်ကို ထိုရာဂတည်းဟူသော ကျော့ကွင်းဖြင့် ဖွဲ့နှောင်သတ်ညှဉ်းပေအံ့၊ အိုရဟန်းဂေါတမ.. သင်သည် ငါ၏ပိုင်စံ ဘဝသုံးပါးတည်းဟူသော တိုင်းနိုင်ငံမှ ဘယ်နည်းနှင့်မျှ လွတ်မြောက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်-
ဟူ၍ အဟန့်အတားစကား ပြောကြားပြန်လေသည်။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည်-
ရူပါ သဒ္ဒါ ရသာ ဂန္ဓာ၊
ဖောဋ္ဌဗ္ဗာ စ မနောရမာ။
ဧတ္ထ မေ ဝိဂတော ဆန္ဒော၊
နိဟတော တွမသိ အန္တက။
၅၃၃
အယုတ်တမာ ဆိုးညစ်စွာသည့် မိစ္ဆာသူသတ် ဟယ် မာရ်နတ်.. (ဤလောက၌) နတ်လူတို့၏ စိတ်နှလုံးကို ရွှင်ပြုံးမွေ့လျော် ပျော်ပိုက်စေနိုင်ကုန်သော အဆင်းအမျိုးမျိုး, အသံအမျိုးမျိုး, အရသာအမျိုးမျိုး, အနံ့အမျိုးမျိုး, အတွေ့အထိအမျိုးမျိုး ဤအာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ်တရားတို့သည် ထင်ရှားရှိကုန်၏။ (ထိုကာမဂုဏ်ငါးပါးတို့၌ လိုက်စားတွယ်တာ သာယာတပ်မက်သော တဏှာလောဘ မကင်းကြသူများကိုသာ သင်၏ ရာဂကျော့ကွင်းဖြင့် နှောင်ဖွဲ့၍ ရနိုင်ချေသည်။) ငါဘုရားမှာမူ ဤအာရုံငါးပါး ကာမဂုဏ်တရားတို့၌ လိုက်စားတွယ်တာ သာယာတပ်မက်သည့် တဏှာလောဘ ဆန္ဒရာဂ အလျှင်းကင်းပြီး ဖြစ်လေပြီ။ (ထို့ကြောင့် ဤကိလေသာစစ်ပွဲ၌) သင့်ကို ငါကား အပြီးအပိုင် အနိုင်သတ်အပ်လေပြီ။ (သင်ကား အရှုံးကြီး ရှုံးလေပြီ)—
ဟူ၍ ရဲရဲတောက်စကား မိန့်ကြားတော်မူလတ်သည်ရှိသော် မာရ်နတ်သားသည် မူလက မြတ်စွာဘုရားအပေါ်၌ “တန်ခိုးကြီးသူ နတ်သားတယောက် လာရောက်တားမြစ်သည်ဟု အောက်မေ့ကာ ဆုတ်နစ်လက်လျှော့လိမ့်မည်လား”ဟု ထင်မှတ်ကာ ပြောဆိုခဲ့ရာမှ မြတ်စွာဘုရားက “ဟယ်မာရ်နတ်.. သင့်ကို ငါကား အပြီးအပိုင် အနိုင်သတ်အပ်လေပြီ”ဟု မိန့်ကြားသဖြင့် “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည် ငါ့ကိုသိ၍ သွားချေပြီ။ ကောင်းသောစကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရားသည် ငါ့ကိုသိ၍ သွားချေပြီ”ဟု ကိုယ်စိတ်မရွှင် မကြည်လင်ပဲ ငြိုငြင်ဆင်းရဲလျက် ထိုအရပ်မှာပင် ကွယ်ပျောက်လေတော့၏။
သရဏဂုံသုံးပါးဖြင့် ရှင်ရဟန်းပြုရန် ခွင့်ပြုတော်မူခြင်းအကြောင်း
(မြတ်စွာဘုရားသခင်က ရဟန်းတော်များကို သာသနာပြု စေလွှတ်တော်မူသည့် ထိုပဌမဝါအချိန်မှာ ရဟန်းတော်များအတွက်
၅၃၄
ဝါဆိုဝါကပ်ရန် ခွင့်မပြုရသေးသောအချိန် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်) မြတ်စွာဘုရားသခင်က ရဟန်းတော်များကို သာသနာပြု စေလွှတ်တော်မူသောအခါ၌ ရဟန်းတော်များသည် အထူးထူးသောအရပ် အထူးထူး သော ဇနပုဒ်များမှ ရှင်ပြုလို ရဟန်းပြုလိုကြသော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို “ထိုရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို မြတ်စွာဘုရားသည်ပင် ရှင်ပြု၍ ပေးတော်မူလိမ့်မည်၊ ရဟန်းပြု၍ ပေးတော်မူလိမ့်မည်”ဟု နှလုံးပိုက်ကြကာ မြတ်စွာဘုရား အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်လာကြလေကုန်၏။ ထိုသို့ ခေါ်ဆောင်လာကြရာ၌ ခေါ်ဆောင်လာသော ရဟန်းတို့နှင့် ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းတို့မှာ လွန်စွာ ပင်ပန်း ဆင်းရဲ နွမ်းနယ်ကြကုန်၏။
(သာသနာပြု ရဟန်းတော်များက သာသနာပြုတရားကို ဟောကြားကြသောအခါ ဧဟိဘိက္ခု- ရဟန်းဖြစ်ရန် ရှေးကုသိုလ်ကံအကြောင်းနှင့် ပြည့်စုံသောသူများသာ မဟုတ်ပဲ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်းဖြစ်ရန် ရှေးကုသိုလ်ကံအကြောင်းနှင့် မပြည့်စုံသော သူများအားလည်း ရှင်ပြုလိုစိတ် ရဟန်းပြုလိုစိတ် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်၊ မြတ်စွာဘုရားတို့သည်လည်း ထိုဧဟိဘိက္ခု- ရဟန်းဖြစ်ရန် ရှေးကုသိုလ်ကံအကြောင်းနှင့် မပြည့်စုံသော သူများကို ရဟန်းပြုပေးရိုး အစဉ်မရှိ၊ ထို့ကြောင့် ဧဟိဘိက္ခု- အခေါ်ခံထိုက် မခံထိုက်သော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းကို သောင်းပြောင်းထွေလာ ရောယှက် များပြားလာသောအခါ ဧဟိဘိက္ခု- အခေါ်မခံထိုက်သော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းတို့အားလည်း ရှင်ရဟန်းပြုရမည့် အစီအရင်ကို ခွင့်ပြု ပညတ်တော်မူလိုသဖြင့်) မြတ်စွာဘုရားအား အကြံဖြစ်တော်မူသည်မှာ “ယခုအခါ၌ ရဟန်းတို့သည် အထူးထူးသောအရပ် အထူးထူးသော ဇနပုဒ်များမှ ရှင်ပြုလို ရဟန်းပြုလိုကြသော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို 'မြတ်စွာဘုရားသည်ပင် ထိုသူတို့ကို ရှင်ပြု၍ ပေးတော်မူလိမ့်မည်။ ရဟန်းပြု၍ ပေးတော်မူလိမ့်မည်'ဟု နှလုံးပိုက်ကြကာ ငါဘုရားအထံသို့ ခေါ်ဆောင်လာကြရသဖြင့် ထိုခေါ်ဆောင်လာသော
၅၃၅
ရဟန်းတို့နှင့် ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းတို့မှာ လွန်စွာ ပင်ပန်း ဆင်းရဲ နွမ်းနယ်ကြကုန်၏။ 'ရဟန်းတို့.. ယခုအခါ၌ သင်တို့သည်ပင် ထိုထိုအရပ် ထိုထိုဇနပုဒ်တို့၌ ရှင်ပြုလိုကြ ရဟန်းပြုလိုကြသော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို ရှင်ပြု၍ ပေးကြကုန်လော့၊ ရဟန်းပြု၍ ပေးကြကုန်လော့'ဟု ရဟန်းတို့အား ငါဘုရားသည် ခွင့်ပြုရပါမူ ကောင်းလေစွာ့”ဟု အကြံဖြစ်တော်မူလေ၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ညနေချမ်းအချိန်၌ တပါးတည်း ကိန်းစံတော်မူရာမှ ထတော်မူလျက် ထိုသို့ အကြံဖြစ်မှုဟူသော နိဒါန်းအကြောင်းအရာ၌ သင့်လျော် လျောက်ပတ်သော တရားစကားကို ရဟန်းများအား ဟောကြားတော်မူပြီးလျှင် နေ့အခါ တပါးတည်း ကိန်းစံတော်မူစဉ်က ဖြစ်ရှိခဲ့သော ကိုယ်တော်မြတ်၏ အကြံအစည်ကို အပြည့်အစုံ မိန့်ကြားတော်မူပြီးသော် “ရဟန်းတို့.. ယခုအခါ၌ သင်တို့သည်ပင် ထိုထိုအရပ်, ထိုထိုဇနပုဒ်တို့၌ ရှင်ပြုလိုကြ ရဟန်းပြုလိုကြသော ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို ရှင်ပြု၍ ပေးကြကုန်လော့၊ ရဟန်းပြု၍ ပေးကြကုန်လော့၊ (ထိုသို့ သင်ချစ်သားတို့ကိုယ်တိုင်ပင် ရှင်ရဟန်းပြုပေးရန်) ငါဘုရား ခွင့်ပြု၏။
ရဟန်းတို့.. ဤဆိုလတံ့သောနည်းအတိုင်း ရှင်လောင်း ရဟန်းလောင်းများကို ရှင်ရဟန်းပြုပေးရမည်၊ (ပြုပေးပုံကား) ရှေးဦးစွာ ဆံမုတ်ဆိတ်များကို ပယ်ရိတ်ရမည်။ ပြီးလျှင် ဖန်ရည်စွန်းသော သင်္ကန်းများကို ဝတ်ဆင်စေရမည်။ ပြီးလျှင် ကိုယ်ဝတ်စံပယ်တင်စေ၍ (= လက်ကတော့ထိုးစေ၍), ရဟန်းတို့၏ ခြေတို့ကို ရှိခိုးစေ၍, ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်စေ၍, လက်အုပ်ကို ချီမြှောက်စေ၍ ဤသို့ ဆိုလော့ဟု တိုက်တွန်းစကား ပြောကြားကာ-
ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။
ဒုတိယမ္ပိ ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ ဒုတိယမ္ပိ ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ ဒုတိယမ္ပိ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။
၅၃၆
တတိယမ္ပိ ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ တတိယမ္ပိ ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ၊ တတိယမ္ပိ သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ-
ဟူ၍ (သရဏဂုံသုံးပါးကို ရှေ့မှ တိုင်တည် ချပေးရမည်။)
“ရဟန်းတို့.. ဤဆိုအပ်ပြီးသော သရဏဂုံသုံးပါးတို့ဖြင့် ရှင်ပြုပေးရန် ရဟန်းပြုပေးရန် ငါဘုရား ခွင့်ပြု၏”ဟု မိန့်ကြားတော်မူလေ၏။
(ဤ၌၊ ၊ရှင်ပြုပေးခြင်း ရဟန်းပြုပေးခြင်းဟူသည်မှာ (၁) ဆံမုတ်ဆိတ်ကို ပယ်ရိတ်ခြင်း = ကေသစ္ဆေဒန၊ (၂) ဖန်ရည်စွန်းသော သင်္ကန်းတို့ကို ဝတ်ရုံစေခြင်း = ကာသာယစ္ဆာဒန၊ (၃) သရဏဂုံပေးခြင်း = သရဏဒါန ဤသုံးပါးတို့ပင် ဖြစ်သည်။)
ဒုတိယအကြိမ်မြောက် မာရ်နတ်လာ၍ အဟန့်အတားစကား ပြောကြားခြင်း
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ဣသိပတန မိဂဒါဝုန်တောမှာပင် တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်နေ့တိုင်အောင် မိုးလေးလပတ်လုံး သီတင်းသုံး နေထိုင်တော်မူပြီးလတ်သော် ရဟန်းတို့ကို ခေါ်ယူစည်းဝေးပြီးလျှင်-
“ချစ်သားရဟန်းတို့.. ငါဘုရားသည် နည်းမှန်လမ်းကျ နှလုံးသွင်းခြင်း, နည်းမှန်လမ်းကျ အားထုတ်ခြင်းဖြင့် အတုမရှိ လွန်မြတ်သော အရဟတ္တဖိုလ်ကို ရအပ်ရောက်အပ်လေပြီ၊ အတုမရှိ လွန်မြတ်သော အရဟတ္တဖိုလ်ကို မျက်မှောက်ပြုအပ်လေပြီ (အရဟတ္တဖိုလ်သမာပတ်ကို မပြတ်ဝင်စားအပ်လေပြီ)။ ချစ်သားရဟန်းတို့.. သင်ချစ်သားတို့သည်လည်း နည်းမှန်လမ်းကျ နှလုံးသွင်းခြင်း, နည်းမှန်လမ်းကျ အားထုတ်ခြင်းဖြင့် အတုမရှိ လွန်မြတ်သော အရဟတ္တဖိုလ်ကို ရကြ ရောက်ကြကုန်လော့၊ အတုမရှိ လွန်မြတ်သော အရဟတ္တဖိုလ်ကို
၅၃၇
မျက်မှောက်ပြုကြကုန်လော့ (အရဟတ္တဖိုလ်သမာပတ်ကို မပြတ်ဝင်စားကြကုန်လော့)”–
ဟူ၍ မိန့်ကြားတော်မူ၏။
(ယင်းသို့ မိန့်ကြားခြင်းမှာ “ငါတို့ကား အာသဝေါကုန်ခန်း ရဟန္တာများ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ငါတို့အား တရားအလုပ် အားထုတ်ခြင်းဖြင့် အဘယ်အကျိုး ရှိတော့အံ့နည်း၊ အကျိုးထူးရှိတော့မည် မဟုတ်”ဟု ပုထုဇန်ဘဝက စွဲပါလာသော ဆုတ်နစ်တတ်သည့် ဝါသနာ အပြစ်ဒေါသအလျောက် ဆုတ်နစ်ခြင်းသို့ မရောက်မူ၍ မြို့စွန်ရွာဖျား တောကျောင်းများ၌ ဖလသမာပတ်ဖြင့်သာ အချိန်ကို ကုန်လွန်စေရန်၎င်း, ထိုသို့ ရဟန္တာများ ဖလသမာပတ် ဝင်စားနေသည်ကို မြင်ကြရ၍ အခြားသော ရဟန်းတို့အားလည်း ဒိဋ္ဌာနုဂတိ = မြင်အပ်သည်ကို အတုလိုက်ခြင်း ဖြစ်စေရန်၎င်း ဆုံးမတော်မူခြင်း ဖြစ်သည်။)
ထိုအခါ မာရ်နတ်သားသည် ဘုရားရှိရာအရပ်သို့ လာရောက်ပြီးလျှင်-
ဗဒ္ဓေါသိ မာရပါသေဟိ၊
ယေ ဒိဗ္ဗာ ယေ စ မာနုသာ။
မဟာဗန္ဓနဗဒ္ဓေါသိ၊
န မေ သမဏ မောက္ခသိ။
အို ရဟန်းဂေါတမ.. သင်ကား နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း, လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤတဏှာလောဘ ကိလေသာ ကျော့ကွင်းတို့ဖြင့် ဖွဲ့မိပြီးသူ နှောင်မိပြီးသူ ဖြစ်ပေ၏။ ဘဝသုံးဆောင် အချုပ်ထောင်၌ ကိလေသာအနှောင်အဖွဲ့တို့ဖြင့် တုပ်နှောင်ထားအပ်သူလည်း ဖြစ်ပေ၏။ အို ရဟန်းဂေါတမ.. (ဆိုအပ်ပြီးသော အကြောင်းကြောင့်) သင်သည် ငါ၏ပိုင်စံ ဘ၀သုံးပါး တည်းဟူသော နိုင်ငံမှ ဘယ်နည်းနှင့်မျှ လွတ်မြောက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်”-
ဟူ၍ အဟန့်အတားစကား ပြောကြားလာလေ၏။
၅၃၈
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် မာရ်နတ်သားကို (ချင်း၏ ပြောချက်နှင့် ကိုယ်တော်၏ ဖြစ်ရပ်တို့ မိုးနှင့်မြေပမာ ဝေးကွာလှကြောင်း မီးနှင့်ရေပမာ ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး ဆန့်ကျင်လျက်ရှိကြောင်းကို ဖော်ပြတော်မူလိုသဖြင့်)–
မုတ္တာဟံ မာရပါသေဟိ၊
ယေ ဒိဗ္ဗာ ယေ စ မာနုသာ။
မဟာဗန္ဓနမုတ္တောမှိ၊
နိဟတော တွမသိ အန္တက။
ဟယ် မာရ်နတ်.. ငါဘုရားကား နတ်တို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း, လူတို့အာရုံ ကာမဂုဏ်၌မှီသော တဏှာလောဘ ကျော့ကွင်း ဤလောဘတဏှာ ကိလေသာကျော့ကွင်းတို့မှ ရှင်းရှင်းကြီး လွတ်မြောက်ပြီးသူ ဖြစ်လေပြီ၊ ဘဝသုံးဆောင် အချုပ်ထောင်၌ ကိလေသာ အနှောင်အဖွဲ့ကြီးတို့မှလည်း အပြီးတိုင် လွတ်မြောက်ပြီးသူ မှန်ပေ၏။ ဤကိလေသာစစ်ပွဲ၌ သင့်ကို ငါကား အပြီးအပိုင် အနိုင်ပွဲဆုံး သင်ရှုံးအောင် ငါသတ်အပ်လေပြီ။ (သင်ကား အရှုံးကြီးရှုံးသူ ဖြစ်လေပြီ)-
ဟု ရဲရဲတောက်စကား မိန့်ကြားတော်မူလေ၏။ ထိုအခါ မာရ်နတ်သည် “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည် ငါ့ကို သိ၍ သွားချေပြီ၊ ကောင်းသောစကားကို ဆိုတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရားသည် ငါ့ကို သိ၍သွားချေပြီ”ဟု ကိုယ်စိတ်မရွှင် မကြည်လင်ပဲ ငြိုငြင်ဆင်းရဲလျက် ထိုအရပ်မှာပင် ကွယ်ပျောက်လေတော့၏။
ဒုတိယအကြိမ်မြောက် မာရ်နတ်လာ၍
အဟန့်အတားစကား ပြောကြားခြင်းအကြောင်း ပြီး၏။
၅၃၉
ဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ နောင်ညီမင်းသား သုံးကျိပ်တို့ ရဟန်းပြုခြင်းအကြောင်း
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ဗာရာဏသီပြည် ဣသိပတန မိဂဒါဝုန်တော၌ ပဉ္စဝဂ္ဂီမထေရ်ငါးဦး စသည်တို့အား ချေချွတ်ရန် အလိုဆန္ဒ ပြည့်ဝအောင် နေတော်မူပြီးလျှင် ကိုယ်တော်တပါးတည်းသာ သပိတ်သင်္ကန်းကို ယူဆောင်တော်မူ၍
၅၄၀
ဥရုဝေလ တောအုပ်ရှိရာအရပ်သို့ ခရီးဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူခဲ့ရာ လမ်းခရီးအကြား၌ ကပ္ပါသိကမည်သော တောအုပ်အတွင်းသို့ ဝင်ပြီးလျှင် တခုသော သစ်ပင်ရင်း၌ နေထိုင် သီတင်းသုံးတော်မူ၏။
ထိုအခါ (ရုပ်ရည်အဆင်း တင့်တယ်လှပ၍ စိတ်နေစိတ်ထား ကောင်းမြတ်ကြလျက် အသင်းလိုက် အဖွဲ့လိုက် လှည့်လည် ကျက်စား သွားလာ နေထိုင်တတ်ကြသောကြောင့်) ဘဒ္ဒဝဂ္ဂီအမည်ရှိသော မင်းသားနောင်ညီ သုံးကျိပ်တို့သည် မယားကိုယ်စီကိုယ်ငှ ပါရှိကြလျက် ထိုကပ္ပါသိကတောအုပ်၌ ပျော်မြူး နေထိုင်ကြဆဲ ဖြစ်ကုန်၏။ သူငယ်ချင်း မင်းသားတယောက်မှာ မယားမရှိသဖြင့် ပြည့်တန်းဆာမတယောက်ကို အခပေးကာ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပေ၏။ ထိုအခါ ငှါးရမ်းလာသော ထိုပြည့်တန်းဆာမသည် ထိုမင်းသားများ သောက်စားမူးယစ် မေ့လျော့ကာ နေကြကုန်စဉ် ဥစ္စာပစ္စည်းများကို ခိုးယူကာ တိမ်းရှောင် ထွက်ပြေးလေ၏။
ထိုအခါ ထိုသူငယ်ချင်း မင်းသားတို့သည် အဖော်သူငယ်ချင်း၏ အမှုတာဝန်ကို ဝိုင်းဝန်း ရွက်ဆောင်သောအားဖြင့် ထိုကပ္ပါသိက တောအုပ်အတွင်း၌ လှည့်လည်ကြ၍ ထိုမိန်းမပျောက်ကို လိုက်လံ ရှာဖွေကြသည်ရှိသော် တခုသော သစ်ပင်ရင်း၌ မြတ်စွာဘုရား သီတင်းသုံး နေထိုင်တော်မူသည်ကို တွေ့မြင်ကြကုန်လျှင် မြတ်စွာဘုရားထံမှောက်သို့ သွားရောက် ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင် (မြတ်စွာဘုရားကို ရှိမခိုးနိုင်သေးပဲ) “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား.. ရှင်တော်ဘုရားသည် မိန်းမတယောက်ကို တွေ့မြင်လိုက်ပါသလား”ဟု လျှောက်ထား မေးမြန်းကြကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားက “မင်းသားတို့.. သင်တို့မှာ မိန်းမဖြင့် အဘယ်အလုပ် ရှိ၍နည်း”ဟု မေးမြန်းလေသော် “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား.. တပည့်တော်တို့ သူငယ်ချင်း မင်းသားသုံးကျိပ်တို့သည် မယားကိုယ်စီကိုယ်ငှ ပါရှိကြလျက် ဤကပ္ပါသိကတောအုပ်၌ ပျော်မြူး နေထိုင်ကြဆဲ ဖြစ်ပါကုန်သည်၊ သူငယ်ချင်း မင်းသားတယောက်မှာ မယားမရှိသဖြင့် ပြည့်တန်းဆာမတယောက်ကို
၅၄၁
အခပေးကာ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ရာ ထိုပြည့်တန်းဆာမသည် တပည့်တော်များ သောက်စားမူးယစ် မေ့လျော့ကာ နေထိုင်ကြကုန်စဉ် ဥစ္စာပစ္စည်းများကို ခိုးယူကာ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခဲ့ပါသည်။ သူငယ်ချင်းဖြစ်ကြသော တပည့်တော်များသည် အဖော်သူငယ်ချင်း၏ အမှုတာဝန်ကို ဝိုင်းဝန်းရွက်ဆောင်သောအားဖြင့် ထိုမိန်းမပျောက်ကို လိုက်လံရှာဖွေကာ ဤကပ္ပါသိကတောအုပ်၌ လှည့်လည်ကြပါကုန်၏”ဟု လျှောက်ထားကြလေကုန်၏။
ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားက “မင်းသားတို့.. သင်တို့အဖို့ရာ မိန်းမပျောက်ကို ရှာခြင်းနှင့် မိမိကိုယ်ကိုရှာခြင်း ဤနှစ်မျိုးတို့တွင် အဘယ်ရှာခြင်းက မြတ်သည်ဟု သဘောကျကြကုန်သနည်း”ဟု မေးမြန်းတော်မူလေလျှင် “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား.. တပည့်တော်တို့အဖို့ရာ မိမိကိုယ်ကို ရှာခြင်းကသာ မြင့်မြတ်ပါသည်ဘုရား”ဟု လျှောက်ထားကြကုန်၏။ မင်းသားတို့.. သို့ဖြစ်လျှင် (ဒီလိုဆိုလျှင်) သင်တို့သည် ထိုင်ကြကုန်လော့၊ သင်တို့အား ငါဘုရားသည် တရားဟောပေအံ့”ဟု မြတ်စွာဘုရားက မိန့်ကြားတော်မူလတ်သော် “ကောင်းပါပြီ ရှင်တော်ဘုရား”ဟု လျှောက်ထားကြပြီးလျှင် ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ သူငယ်ချင်းမင်းသား သုံးကျိပ်တို့သည် မြတ်စွာဘုရားကို ရိုသေမြတ်နိုး ရှိခိုးကြ၍ အပြစ်ခြောက်ပါးကင်းလွတ်ရာ သင့်လျောက်ပတ်သော နေရာ၌ ထိုင်နေကြကုန်၏။
ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ သူငယ်ချင်းမင်းသား သုံးကျိပ်တို့အား မြတ်စွာဘုရားသည် ရှေး၌ ဆိုအပ်ပြီးသော နည်းအတိုင်း မဂ်ဖိုလ်ရောက်ကြောင်း ကောင်းမြတ်သော တရားလမ်းစဉ်ဖြစ်သည့် (၁) ဒါန ကထာ၊ (၂) သီလကထာ၊ (၃) သဂ္ဂကထာ၊ (၄) မဂ္ဂကထာ = ကာမာနံအာဒီနဝ + နေက္ခမ္မေ အာနိသံသကထာ ဒေသနာအစဉ်အတိုင်း ဟောကြားတော်မူ၍ ထိုမင်းသားသုံးကျိပ် ခံ့သောစိတ်ရှိကြ နူးညံ့သော စိတ်ရှိကြ ပိတ်ပင်ခြင်း နီဝရဏကင်းသော စိတ်ရှိကြ တက်ကြွဝမ်းမြောက်သော စိတ်ရှိကြ ကြည်လင်သော စိတ်ရှိကြသည်ကို
၅၄၂
သိတော်မူသောအခါ မြတ်စွာဘုရားသည် ထိုမင်းသား သုံးကျိပ်တို့အား သစ္စာလေးဝ သာမုက္ကံသိက ဓမ္မဒေသနာကို ဟောကြားတော်မူလေလျှင် ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ သူငယ်ချင်းမင်းသား သုံးကျိပ်တို့သည် အချို့ကား သောတာပတ္တိဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏။ အချို့ကား သကဒါဂါမိဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏။ အချို့ကား အနာဂါမိဖိုလ်၌ တည်ကြလေကုန်၏။ (တယောက်မျှ ပုထုဇဉ်အဖြစ်ဖြင့် မကျန်ရှိခဲ့ချေ။)
ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ သူငယ်ချင်းမင်းသား သုံးကျိပ်တို့သည် အသီးသီး သောတာပတ္တိဖိုလ် သကဒါဂါမိဖိုလ် အနာဂါမိဖိုလ်၌ တည်ကြပြီးလျှင် မြတ်စွာဘုရားကို “ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား.. အကျွန်ုပ်တို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ အထံတော်၌ ရှင်အဖြစ်ကို ရကြပါရစေ၊ ရဟန်းအဖြစ်ကို ရကြပါရစေ”ဟု ရှင်-ရဟန်းအဖြစ်ကို တောင်းပန်ကြလေသော် မြတ်စွာဘုရားသည် ရှေးနည်းအတူပင် “ဧထ ဘိက္ခဝေါ- အစရှိသည်ဖြင့် = ရဟန်းတို့.. လာကြလော့၊ သင်ချစ်သားတို့ တောင်းပန်အပ်သော ရှင်-ရဟန်းအဖြစ်ကို ခံယူကြလော့၊ တရားတော်ကို ငါဘုရား ကောင်းစွာ ဟောကြားအပ်လေပြီ၊ သင်ချစ်သားတို့သည် ဆင်းရဲ၏အဆုံးကို ပြုခြင်းငှါ အထက်မဂ်တည်းဟူသော မြတ်သောအကျင့်ကို ကျင့်ကြံကြိုးကုတ် ရအောင် အားထုတ်ကြလော့”ဟု ရွှေလက်တော်ကို ဆန့်တန်း၍ ဧဟိဘိက္ခု ခေါ်တော်မူလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ သူငယ်ချင်း မင်းသား သုံးကျိပ်တို့သည် ဣဒ္ဓိမယပရိက္ခရာကို သူ့နေရာနှင့်သူ အဆင်သင့် ဆင်ယင်ပြီးသား ဖြစ်ကြလျက် အဝါ ၆ဝ-ရသော မထေရ်ကြီးများပမာ မြတ်စွာဘုရားကို ရိုသေစွာ ရှိခိုးကြလျက် ရဟန်းပြုပြီးသား ဖြစ်ကြလေတော့သည်။ အံ့ဩဖွယ်ရာ လူ့အသွင် ကွယ်ပျောက်၍ ရဟန်းအသွင်သို့ ကူးရောက်သွားကြလေတော့သည်။ ။(ဧထ ဘိက္ခဝေါ-ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရားက ရွှေနှုတ်တော်မြွက်၍ ခေါ်တော်မူလိုက်ခြင်းသည်ပင် ထိုမင်းသား သုံးကျိပ်တို့အဖို့ရာ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်းခံခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ သိမ်ဝင်ဖွယ်ရာကိစ္စ လုံးဝမရှိတော့ပြီ။)
၅၄၃
(ဤ၌၊ ၊ထိုမင်းသားသုံးကျိပ်တို့သည် ဆက္ကနိပါတ် တုဏ္ဍိလဇာတ်၌ သေသောက်ကြူး သုံးကျိပ်တို့ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီ၊ ထိုအခါ ဘုရားအလောင်းတော် မဟာတုဏ္ဍိလ ဝက်မင်း၏ အဆုံးအမ ဩဝါဒတရားကို ကြားနာ၍ ငါးပါးသီလကို ကောင်းစွာ စောင့်ရှောက်ခဲ့ကြ၏။ ဤသို့ ငါးပါးသီလကို ကောင်းစွာ စောင့်ရှောက်ခဲ့ခြင်းသည် ထိုမင်းသား သုံးကျိပ်တို့၏ ယခုဘဝ၌ တပေါင်းတည်း တပြိုင်နက်တည်း သစ္စာလေးပါးတရားကို သိဖို့ရန် ရှေးကောင်းမှုဖြစ်သည်။ ထိုမင်းသား သုံးကျိပ်တို့မှာ ငါးပါးသီလကို တပေါင်းတည်း အညီအညွတ် စောင့်ရှောက်ခဲ့ခြင်းမှတပါး အသီးအသီး ရှေးရှေးဘုရားရှင်တို့၏ သာသနာတော်၌ သူတော်ကောင်းတရားကို ကြားနာခြင်း, သရဏဂုံ ဆောက်တည်ခြင်း, အလှူပေးခြင်း, သီလထိန်းစောင့်ခြင်း, သမထဘာဝနာ ဝိပဿနာ ဘာဝနာတို့ကို ပွါးများ အားထုတ်ခြင်းအားဖြင့် များစွာသော ဝိဝဋ္ဋနိဿိတကုသိုလ်များလည်း ထင်ရှားရှိခဲ့၏။ ထို့ကြောင့်ပင် မြတ်စွာဘုရားနှင့်တွေ့သော ထိုနေ့မှာပင် အောက်မဂ် အောက်ဖိုလ်ရခြင်း ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်းဖြစ်ခြင်း-စသော ဂုဏ်ကျေးဇူးအထူးများ ပြည့်စုံခြင်း ဖြစ်လေသည်။
ထိုဘဒ္ဒဝဂ္ဂီမထေရ် သုံးကျိပ်တို့သည် ကောသလမင်းကြီးနှင့် ဖတူမိကွဲ ညီအစ်ကိုတော်စပ်သူ မင်းသားများ ဖြစ်ကြ၏၊ ထိုမထေရ်တို့သည် ကောသလတိုင်း အနောက်ပိုင်း ပါဝေယျပြည်၌ အနေများသောကြောင့် ပါဠိတော်များ၌ ထိုမထေရ်တို့၏အမည်မှာ “ပါဝေယျက” မထေရ်များဟူ၍ ထင်ရှားလေသည်။ ထိုမထေရ်တို့ကိုပင် အကြောင်းပြု၍ နောက်အခါ၌ ကထိန်သင်္ကန်းကို မြတ်စွာဘုရား ခွင့်ပြုတော်မူသည်။ ထိုပါဝေယျက ဘဒ္ဒဝဂ္ဂီ မထေရ်သုံးကျိပ်တို့သည် နောက်တချိန်၌ မြတ်စွာဘုရား ရာဇဂြိုဟ်ပြည် ဝေဠုဝန်ကျောင်း၌ နေတော်မူစဉ် (သံ၊ ၁၊ ၃၉၄) အနမတဂ္ဂသံယုတ် ဒုတိယဝဂ်၊ ၃-တိံသမတ္တသုတ်လာ အနမတဂ္ဂ တရားဒေသနာကို ကြားနာကြရသဖြင့် အရဟတ္တဖိုလ်၌ တည်ကြကုန်၏။)