မာတိကာသို့ ခုန်သွားရန်

လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယတ္ထေရဝတ္ထု

ဝီကီရင်းမြစ် မှ
3056ပုံတော်စုံ ဓမ္မပဒဝတ္ထုတော်ကြီး၆။ လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယတ္ထေရဝတ္ထု (ဂါထာတော်သို့)အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

ပဏ္ဍိတဝဂ်

၆။ လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယမထေရ်ဝတ္ထု

သေလော ယထာ အစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် ပုကွသောကြောင့် လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ အမည်ရသော မထေရ်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

ရဟန္တာတို့၏သဘာဝ

ပုထုဇဉ်ဖြစ်ကြကုန်သော သာမဏေ,ပဉ္စင်းငယ် စသည်တို့သည် လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ မထေရ်ကိုမြင်လျှင် ဦးခေါင်း၌ လည်းကောင်း၊ နားရွက်၌လည်းကောင်း၊ နှာခေါင်းတို့၌လည်းကောင်း ဆွဲငင်ကိုင်ယူကုန်လျက် “အသို့နည်း၊ ဘထွေးတော်- မြတ်ဘုရား၏ သာသနာတော်၌ ငြီးငွေ့ခြင်း မဖြစ်လေသလော၊ အလွန်မွေ့လျော်ခြင်း ရှိပါလေသလော”ဟု ပြက်ရယ်စကား ပြောဆိုကြကုန်၏။ မထေရ်သည် ထိုသာမဏေ ရဟန်းငယ်တို့အပေါ်၌ အမျက်ထွက်တော်မမူ၊ စိတ်ဖြင့် ပြစ်မှားခြင်းမျှကိုသော်လည်း ပြုတော်မမူ၊ တရားသဘင်၌ “ငါ့ရှင်တို့- ကြည့်ရှုကြကုန်လော့၊ လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ မထေရ်ကိုမြင်လျှင် သာမဏေစသည်တို့သည် ဤသို့ ဤသို့ ညှဉ်းပန်းကြကုန်၏။ မထေရ်သည် ထိုသာမဏေ ရဟန်းငယ်တို့အပေါ်၌ အမျက်လည်း ထွက်တော်မမူ၊ စိက်ဖြင့် ပြစ်မှားခြင်းမျှကိုသော်လည်း မပြုပေ”ဟု ဤသို့သော စကားကို ဖြစ်စေကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် ကြွလာတော်မူ၍ “ချစ်သားရဟန်းတို့- အဘယ်သို့သော စကားကို ပြောကြားကြကုန်သနည်း”ဟု မေးခြင်းကြောင့် “မြတ်စွာဘုရား- ဤမည်သောစကားကို ပြောဆိုကြပါသည်ဘုရား”ဟု နားတော်လျှောက်လတ်သည်ရှိသော် “ချစ်သားရဟန်းတို့- အမျက်မထွက် စိတ်မဆိုးဟူသည် မှန်ပေ၏၊ ရဟန္တာတို့မည်သည်ကား အမျက်လည်း မထွက်ကုန်၊ စိတ်ဖြင့် ပြစ်မှားခြင်းကိုလည်း မပြုကြကုန်၊ ထိုစကား မှန်၏၊ ဤရဟန္တာတို့သည် တစ်ခဲနက်သော ကျောက်တောင်နှင့် တူကုန်၏၊ မတုန်မလှုပ်ကုန်”ဟု မိန့်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေစပ်လျက် တရားတော်ကို ဟောကြားတော်မူလိုရကား ဤဂါထာကို မိန့်တော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၈၁] သေလော ယထာ ဧကဃနော၊ ဝါတေန န သမီရတိ။
ဧဝံ နိန္ဒာပသံသာသု၊ န သမိဉ္ဇန္တိ ပဏ္ဍိတာ။

ဧကဃနော၊ တစ်ခဲနက် အခေါင်းမရှိသော။ သေလော၊ ကျောက်အတိပြီးသော တောင်သည်။ ဝါတေန၊ လေဖြင့်။ န သမီရတိ ယထာ၊ မတုန်မလှုပ်သကဲ့သို့။ ဧဝံ၊ ဤအတူ။ ပဏ္ဍိတာ၊ ပညာရှိတို့သည်။ နိန္ဒာပသံသာသု၊ ကဲ့ရဲခြင်း ချီးမွမ်းခြင်းတို့ကြောင့်။ န သမိဉ္ဇန္တိ၊ အမျက်ထွက်ခြင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းအစွမ်းဖြင့် မတုန်မလှုပ်ကြကုန်။

ဒေသနာတော်၏အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။

လကုဏ္ဍကဘဒ္ဒိယ မထေရ်ဝတ္ထုပြီး၏။