ဝိနိစ္ဆယမဟာမတ္တဝတ္ထု

by အရှင်ဓမ္မဿာမီဘိဝံသ

၁။ တရားဆုံးဖြတ်သော အမတ်ကြီးတို့ ဝတ္ထု

န တေန ဟောတိအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် တရားဆုံးဖြတ်သော အမတ်ကြီးတို့ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။

တံစိုးစား၍ မတရား ဆုံးဖြတ်ခြင်း

တစ်နေ့သ၌ ရဟန်းတို့သည် သာဝတ္ထိပြည် မြောက်ဘက်တံခါးအနီးဖြစ်သော ရွာ၌ ဆွမ်းအလို့ငှာ လှည့်လည်ပြီးလျှင် ဆွမ်းခံရွာမှ ဖဲကုန်သည်ဖြစ်၍ မြို့တော်၏အလယ်၌ ကျောင်းသို့ ပြန်လာကြကုန်စဉ် ထိုခဏ၌ မိုးသည်တက်၍ ရွာချလေ၏။ ထိုရဟန်းတို့သည် ရှေးရှုမျက်မှောက်၌ဖြစ်သော တရားဆုံးဖြတ်ရာရုံးသို့ ဝင်ကြသဖြင့် တရားဆုံးဖြတ်သော အမတ်တို့ တံစိုးလက်ဆောင်ယူလျက် ဥစ္စာရှင်တို့ကို ဥစ္စာရှင်မဟုတ်ဟု ပြုလုပ်ဆုံးဖြတ်ကြသည်တို့ကို မြင်ရလျှင် “ဤအမတ်တို့ကား အလွန်တရာ မတရားကုန်စွတကား၊ ငါတို့ကား ဤသူတို့သည် တရားသဖြင့် ဆုံးဖြတ်ခြင်းကို ပြုလုပ်ကြကုန်၏”ဟု (အမှတ်ရှိကြကုန်၏ဟု) ကြံပြီး၍ မိုးရွာခြင်း ကင်းလတ်သည်ရှိသော် ကျောင်းတော်သို့သွား၍ မြတ်စွာဘုရားကို ရှိခိုးပြီးလျှင် တင့်အပ်လျောက်ပတ်သော အရပ်၌ နေကုန်လျက် ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ကြားကြလေကုန်၏။ မြတ်စွာဘုရားသည် “ချစ်သားရဟန်းတို့- ချစ်ခင်ခြင်း စသည်တို့၏အလိုသို့ လိုက်ခြင်းရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍ ချွတ်ချွတ်ယွင်းယွင်း ပြောဆိုခြင်းဖြင့် တရားကို ဆုံးဖြတ်သောသူတို့သည် တရား၌တည်သောသူတို့ မမည်ကုန်၊ အပြစ်ကို ဉာဏ်ဖြင့် သက်ဝင်စိစစ်၍သာလျှင် အပြစ်အားလျော်စွာ ချွတ်ယွင်းသော စကားကို မပြောဆိုသဖြင့် ဆုံးဖြတ်ခြင်းကို ပြုကုန်သော သူတို့သည်သာလျှင် တရား၌ တည်သောသူတို့ မည်ကြကုန်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာတို့ကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။

ဒေသနာတော်

[၂၅၆] န တေန ဟောတိ ဓမ္မဋ္ဌော၊ ယေနတ္ထံ သာသာ နယေ။
ယော စ အတ္ထံ အနတ္ထဉ္စ၊ ဥဘော နိစ္ဆေယျ ပဏ္ဍိတော။

[၂၅၇] အသာဟသေန ဓမ္မေန၊ သမေန နယတီ ပရေ။
ဓမ္မဿ ဂုတ္တော မေဓာဝီ၊ ဓမ္မဋ္ဌောတိ ပဝုစ္စတိ။

ယေန၊ အကြင်သို့သော အကြောင်းကြောင့်။ အတ္ထံ၊ ရောက်လာသော ဆုံးဖြတ်အပ်သော အကြောင်းအရာကို။ သာဟသာ၊ ချွတ်ချွတ်ယွင်းယွင်း ပြောဆိုခြင်းဖြင့်။ နယေ၊ ဆုံးဖြတ်ရာ၏။ တေန၊ ထိုသို့သော အကြောင်းကြောင့်။ ဓမ္မဋ္ဌော၊ တရား၌တည်သောသူမည်သည်။ န ဟောတိ၊ မဖြစ်။

(ချစ်ခင်ခြင်း၌တည်၍ ဆွေမျိုးဟု(မိတ်ဆွေဟု) ချွတ်ယွင်းသော စကားကို ဆိုလျက် ပစ္စည်းရှင်မဟုတ်ဘဲ ပစ္စည်းရှင်ဟု ပြုလုပ်၏။ ဒေါသ၌တည်၍ မိမိ၏ ရန်သူတို့အား ချွတ်ယွင်းသော စကားကိုဆိုလျက် ပစ္စည်းရှင်ကိုပင် ပစ္စည်းရှင် မဟုတ်ဟုပြုလုပ်၏။ မောဟ၌တည်၍ တံစိုးယူသဖြင့် ဆုံးဖြတ်သောအခါ တခြား နှလုံးသွင်းသကဲ့သို့ ထိုမှဤမှ ကြည့်ရှုကာ ချွတ်ယွင်းသော စကားကိုဆိုလျက် ဤသူနိုင်သည် ဤသူ ရှုံးသည်ဟု တစ်ပါးသောသူကို ဖယ်ထုတ်၏။ ကြောက်ခြင်း၌တည်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်သော အစိုးရသောသူ ရှုံးသော်လည်း အနိုင်သို့ ရောက်စေ၏။ ဤတရားသူကြီးသည် ချွတ်ယွင်းသော စကားကိုဆို၍ တရားဆုံးဖြတ်သည် မည်၏။ ဆုံးဖြတ်သင့်သော တရား၌ တည်သော်လည်း တရား၌တည်သောသူ မမည်ဟူလို။)

ယော စ ပဏ္ဍိတော၊ အကြင်ပညာရှိသောသူသည်ကား။ အတ္ထဉ္စ၊ ဟုတ်မှန်သော အကြောင်းကိုလည်းကောင်း။ အနတ္ထဉ္စ၊ မဟုတ်မမှန်သော အကြောင်းကိုလည်းကောင်း။ ဥဘော၊ နှစ်ပါးတို့ကို။ နိစ္ဆေယျ၊ ဆုံးဖြတ်၍။ ဝဒတိ၊ ဆိုတတ်၏။

အသာဟသေန၊ မချွတ်မယွင်းပြောဆိုခြင်းဖြင့်။ ဓမ္မေန၊ ဆုံးဖြတ်ကြောင်း တရားဖြင့်။ သမေန၊ အပြစ်အားလျော်သဖြင့်။ ပရေ၊ သူတစ်ပါးတို့ကို။ နယတိ၊ နိုင်ခြင်း ရှုံးခြင်းသို့ ရောက်စေ၏။ ဓမ္မဿ၊ တရားကို။ ဂုတ္တော၊ စောင့်ရှောက်တတ်သော။ မေဓာဝီ၊ ထက်မြက်သော ဓမ္မောဇပညာဖြင့် ပညာရှိသော။ သော ပဏ္ဍိတော၊ ထိုပညာရှိသော သူကို။ ဓမ္မဋ္ဌောတိ၊ တရား၌တည်သောသူဟူ၍။ ပဝုစ္စတိ၊ ဆိုအပ်၏။

ဒေသနာတော်၏အကျိုး

ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသောသူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။